ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ 1952

Με ένα μάτσο ρεβύθια δροσερά στο ένα χέρι και το χέρι του πατέρα μου από την άλλη, ανεβήκαμε στο Μαρτινέγκο για να δούμε τον αγώνα του Εργοτέλη με τον ΟΦΗ.
Ο πατέρας μου, εργοτελίτης και θαυμαστής της Μάρθας και του Κουντούρη, κρατούσε ένα πτυσσόμενο ξύλινο καρεκλάκι για τον κανακάρη του, που το ενδιαφέρον του βέβαια δεν ήταν για τον Κουντούρη, παρά για τα δροσερά ρεβύθια....

Η υδροφόρα του Δήμου κατέβρεξε το γήπεδο και το ματς άρχισε, χωρίς ενδιαφέρον για μένα τον μετακατοχικό πιτσιρικά.
Πιο πολύ ενδιαφερόμουν για δυο ποδηλατοπαγωτατζήδες που ο ένας πουλούσε παγωτά "κρίνος" και ο άλλος "'ασσος".
Αλλά θα μου έπαιρνε ο πατέρας μου ? Βλέπεις το πρωί είχε περάσει ο Παπαμώρος με το αεροπλανάκι του, που πουλούσε "παγωτό καϊμάκι δύο κατοστάρικα το χωνάκι " και γεύτηκα
τη δροσιά του.
Αυτός ο Παπαμώρος γνωρίζονταν με τον πατέρα μου- όπως όλοι οι Ηρακλειώτες τότε- και
όποτε περνούσε από τον Άγιο Μηνά, τη γειτονιά μου παίρναμε παγωτό κι αυτός με το στόμα
του σε στυλ κορνέτας, έπαιζε και καμιά μουσικούλα...
Το μεσημεράκι πήραμε το καθιερωμένο κυριακάτικο ψητό από το φούρνο του κυρ Χριστόφορου
που μοσχομύριζε λόγω καλού ψησίματος, λόγω πείνας, δεν ξέρω αλλά τέτοιες γεύσεις δεν
υπάρχουν σήμερα. Απολαύσαμε και το νοστιμότατο μισό καρπούζι που εμείς τα πιτσιρίκια
φάγαμε λαίμαργα σε στυλ φυσαρμόνικας και μετά η ησυχία για το μεσημεριανο ύπνο των
γονιών.
Μα ο διάβολος δεν αφήνει κανένα να αγιάσει.
Έξω στο δρόμο και μέσα στη ραστώνη της ζέστης ακούστηκε η φωνή: "παγωμένες λεμονάδες, γκαζόζες.." Ήταν ένας από τους γνωστούς χαμάληδες στο καμαράκι που βάζοντας στο καρότσι του ένα βαρέλι με πάγο, πάγωνε την ανθρακούχο απόλαυση και τη διαλαλούσε στα
καλοκαιριάτικα μεσημέρια σέρνοντας την πραμάτια του στα ζεστά σοκκάκια.
Έτσι ο μπαμπάς μας, μας φιλοδώρησε με δυο τρεις δροσερές γκαζόζες, με την υπόσχεση ενός
φρόνιμου μεσημεριού μέχρι το απογευματινό Μαρτινέγκο...

Όταν λοιπόν πίσω μου βλέπω τον "κρίνο" και τον "άσσο" άρχισα πάλι να πισωκοιτάζω ενώ
ο πατέρας μου με παρώτρυνε να βλέπω το γήπεδο να μη χάσω το γκολ...

Τώρα βέβαια όταν σκέφτομαι όλα αυτά , καταλαβαίνω πόσο δυστυχισμένα είναι τα σημερινά παιδιά με τόσους γευστικούς πειρασμούς γύρω τους.
Εμείς τότε, εκτός από αυτά που προανέφερα, άντε να σκανδαλιζόμαστε κι από κανένα ξενικό
ή τις μπανάνες "δυο ενάμιση" από το Στάθη...

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΣΟΥΡΕΚΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΜΑΜΑΛΑΚΗ

Τσουρέκι
εκτύπωση

1 κιλό αλεύρι για τσουρέκι
150 γραμ βούτυρο
3/4 φλιτζανιού ζάχαρη
4 αβγά
1 ποτήρι γάλα χλιαρό
85 γραμ νωπή μαγιά ή 30 γραμ ξηρή μαγιά
1/2 κουταλάκι αλάτι
1/2 κουταλάκι μαχλέπι τριμμένο
1/2 κουταλάκι μαστίχα τριμμένη
ξύσμα από 1 πορτοκάλι


Βάζετε το αλεύρι σε ένα μεγάλο μπολ και το ανακατεύετε με το αλάτι, το μαχλέπι, τη μαστίχα και το ξύσμα.
Λιώνετε σε ένα κατσαρολάκι το βούτυρο με τη ζάχαρη και τα προσθέτετε στο αλεύρι.
Διαλύετε τη μαγιά στο γάλα και χτυπάτε τα αβγά με το σύρμα. Τα προσθέτετε όλα στο μείγμα. Ζυμώνετε καλά μέχρι η ζύμη να γίνει λεία και ελαστική. Την αφήνετε σε ζεστό μέρος για μισή ώρα.
Ανοίγετε τη ζύμη σε κορδέλες και τα αφήνετε για δέκα λεπτά. Κατόπιν πλέκετε τις κορδέλες σε κοτσίδες. Τα τοποθετείτε σε βουτυρωμένη λαμαρίνα και τα αφήνετε σκεπασμένα σε ζεστό μέρος να φουσκώσουν μια 1 ώρα περίπου.
Αλείφετε με αβγό και ψήνετε σε μέτριο προθερμασμένο φούρνο για 25-30 λεπτά.

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ

ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ??

Απίστευτο;
Απίστευτο; Την ώρα που κρίνεται η "χρεοκοπία" της χώρας στις Βρυξέλλες, στην κρατική οικονομική ενίσχυση, για το β' τρίμηνο του 2011, στα δικαιούχα κόμματα προχώρησε το υπουργείο Εσωτερικών.
Σύμφωνα με τη σχετική απόφαση, η οικονομική χρηματοδότηση συνολικού ύψους 13.504.656 ευρώ κατανέμεται στα πολιτικά κόμματα ως εξής:...
ΠΑΣΟΚ: 5.436.332,61
ΝΔ: 4.249.890,51
ΚΚΕ: 1.306.274,48
ΛΑΟΣ: 1.089.378,37
ΣΥΡΙΖΑ: 972.624,83
ΟΙΚΟΛ. ΠΡΑΣΙΝΟΙ: 450.155,20

ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΤΑΞΙΤΖΗΔΩΝ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ

Έχει κάποιος 200.000 ευρώ και τα τοποθετεί, κάνοντας μια μικρή επιχείρηση.
Μετά από 5-6 χρόνια κι αφού ευτυχώς έχει αποσβέσει το κεφάλαιό του, δεν υπάρχει δουλειά
και κλείνει το μαγαζί του.
Κανείς δεν έρχεται να του δώσει πίσω το αρχικό του κεφάλαιο.

Ένας άλλος έχει κι αυτός το ίδιο κεφάλαιο, που το έδωσε για να αγοράσει άδεια ενός ταξί.
Μετά από 5-6 χρόνια αφού κι αυτός απόσβεσε το δικό του κεφάλαιο, για διάφορους λόγους.
πουλάει την άδειά του χωρίς να χάσει ούτε ένα ευρώ.

Με ποια λογική ο πρώτος χάνει τα χρήματά του ενώ ο δεύτερος τα παίρνει πίσω ?

Και κάτι άλλο.
Ποιος ελέγχει την παράνομη συναλλαγή αγοραπωλησίας των αδειών ταξί?
Όταν αγοράσει κάποιος ένα αυτοκίνητο έρχεται η εφορία και του ζητάει να αποδείξει πού βρήκε
τα χρήματα ?
Όταν ο ταρίφας αγοράσει την άδεια ενός ταξί, τον ελέγχει η εφορία πού βρήκε τις 100 ή 200
χιλιάδες ευρώ ?

Το σπουδαιότερο όμως είναι, αν αυτός που εισπράττει τα χρήματα αυτά τα δηλώνει στον έφορο,
ή είναι κατάμαυρα ?

Αν λοιπόν ήμουν Ραγκούσης θα έλεγα στον ταξιτζή που σήμερα διαμαρτύρεται και του χαϊδεύουν τα αυτιά όλοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι :
Πόσα έδωσες για να αγοράσεις την άδεια ?
Πού τα βρήκες ?
Ποιος τα πήρε ?
Κάι το θέμα θα είχε λήξει !!!!!


www.roderikos.blogspot.com

ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΕΣ

Ποτέ δεν κατάλαβα την ελαφρά καρδίαν με την οποίαν οι απανταχού δημοτικοί άρχοντες, τα τσικό αυτά της πολιτικής ζωής, δίνουν αφειδώς ονόματα πολιτικών στις οδούς των πόλεων.
Μήπως το κάνουν για να ικανοποιήσουν -μετά θάνατον- τη ματαιοδοξία των προστατών τους βουλευτών ?

Δηλαδή εκλεηγόμενος βουλευτής έχεις εξασφαλίσει και την αιωνότητα, με την αναγραφή του ονόματός σου σε κάποιο δρόμο ?
Δικαιολογείται ο Ανδρέας Παπανδρέου, που οδήγησε το 81 τη χώρα στη δεκαετία της καταστροφής, να δώσει το όνομά του σε δρόμο της πόλης απλά επειδή πέθανε ?

Έτσι δεν έχει γίνει με όλους τους μέχρι τώρα αποβιώσαντας πολιτικούς της πόλης μας ?
Μόλις πεθάνει κανείς, συνέρχεται το δημοτικό συμβούλιο και αποφασίζει να δώσει το όνομα του θανόντος σε κάποιο δρομο κι ας ήταν τενεκές ξεγάνωτος ή αισχρός ρουσφετολόγος...
Έτσι προβλέπω πως σε κάμποσα χρόνια θα έχομε, οδούς Κεγκέρογλου, Σκραφνάκη, Στρατάκη, Μιχελογιαννάκη, Κεφαλογιάννη, Ντόρας , Σαμαρά κλπ κλπ...

Δεν υπά;ρχουν αξιόλογοι συμπολίτες παρά μόνο οι βουλευτές μας και οι καζαντζίδηδες ?