Από τις διατάξεις του νομοσχεδίου για την εργασιακή εφεδρεία (την απόλυση δηλαδή), που κατατέθηκε την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή, εξαιρούνται ορισμένοι κλάδοι.
Οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων και σωστά γίνεται αυτό. Τα σχολεία δεν στερούνται μόνο βιβλίων, αλλά και ικανού αριθμού εκπαιδευτικών - οι γονείς το γνωρίζουν. Εξαιρείται ακόμα το ιατρικό, νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό των νοσοκομείων. Επίσης σωστή εξαίρεση - όσοι έχουν εμπειρία από τα δημόσια νοσοκομεία έχουν διαπιστώσει τα πολλά κενά που παρατηρούνται. Υπάρχουν επίσης μερικές δικαιολογημένες εξαιρέσεις, οι πυροσβέστες για παράδειγμα, ιδιαίτερα αναγκαίοι σε μια χώρα που κάθε καλοκαίρι γίνεται παρανάλωμα.
Υπάρχουν ωστόσο κάποιες εξαιρέσεις που στην κυριολεξία βγάζουν μάτι. Παράδειγμα πρώτο, οι διοικητικοί υπάλληλοι του υπουργείου Εξωτερικών. Γιατί άραγε; Είναι πιο χρήσιμοι από τους υπαλλήλους των ερευνητικών κέντρων με εμπειρία που οδηγούνται στην εφεδρεία; Είναι πιο αναγκαίοι από τους διπλωμάτες, οι οποίοι δεν εξαιρούνται;
Παράδειγμα δεύτερο και πιο ακραίο: εξαιρούνται οι κληρικοί κάθε βαθμίδας. Στην Ελλάδα του 2011 περίπου 30.000 εργαζόμενοι σε υπουργεία και οργανισμούς θεωρούνται πλεονάζοντες, αλλά οι ιερείς θεωρούνται αναγκαίοι! Η Πολιτεία δέχεται πως ο ΟΚΑΝΑ, για παράδειγμα, μπορεί να λειτουργήσει χωρίς μερικούς εξειδικευμένους υπαλλήλους του που προσφέρουν πραγματικό έργο.
Ωστόσο, δεν δέχεται πως μπορεί να μπουν στην εφεδρεία κάποιοι από τους περίπου 10.000 παπάδες!
Ζούμε σ' ένα κράτος το οποίο θεωρεί πιο αναγκαίο έναν παπά από έναν επιστήμονα. Και αυτή η επιλογή σημαίνει πολλά...
Ελευθεροτυπία
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου