ΑΙΣΧΟΣ! ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΛΟΓΕΡΩΝ ΟΙ ΟΘΩΜΑΝΟΙ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΑΝ ΤΟΝ Ι.ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ!

Ο Ιωάννης Κολοκοτρώνης, ο μικρότερος αδελφός του Γέρου του Μοριά, και πέντε παληκάρια μαζί

του, εις εκτέλεσιν της αφοριστικής εγκυκλίου του Πατριαρχείου σκοτώθηκαν από τους Τούρκους, την 1η

Φεβρουαρίου του 1806 ύστερα από προδοσία των καλόγερων της Μονής «Παναγίας των Αιγυαλών» εις

την οποίαν είχαν πάει οι ήρωες γυρεύοντας καταφύγιο. Οι Τούρκοι τους έκοψαν τα κεφάλια, τα έμπηξαν

σε κοντάρια και τα περιέφεραν στην Δημητσάνα, το Ζυγοβύτσι και την Τρίπολη, όπου και τα κρέμασαν

στον μεγάλο πλάτανο της πόλεως. Ο αδελφός του Ιωάννη Κολοκοτρώνη, ο Γέρος του Μοριά, ο

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μετά την άλωση της Τριπολιτσάς, έβαλε και έκοψαν τον πλάτανο αυτό «γιατί

με αρκετό αίμα της γενιάς του ήταν ποτισμένος» όπως είπε.

Ο Κατσαντώνης (=ο Αετός της Ρούμελης) και ο αδελφός του Χασιώτης, μαζί με άλλα πέντε παληκάρια

προδώθηκαν από τον καλόγερο Καρδερίνη εις εκτέλεσιν της αφοριστικής εγκυκλίου του Πατριαρχείου.

300 Τούρκοι τους επιτέθησαν. Τα 5 παληκάρια σκοτώθηκαν. Τα αδέλφια παραδόθηκαν στην Αλή Πασσά

Ιωαννίνων, όπου και βρήκαν μαρτυρικό θάνατο, κατακρεουργήθηκαν.

Η προδοσία των Αγιορειτών (των μοναχών, καλόγερων του Αγίου Όρους) στην επανάσταση του 1821.

Ο διακεκριμένος Σερραίος πατριώτης Εμμανουήλ Παπάς αγωνίσθηκε και έδωσε όλη του την

περιουσία, για τις ανάγκες του αγώνος για την Ελληνική ελευθερία. Τον Οκτώβριο του 1820 ο




Αλέξανδρος Υψηλάντης ανήγγειλε στον Εμμανουήλ Παπά την έναρξι της Επαναστάσεως. Το 1821 στις

23 Μαρτίου ο Ε. Παπάς μαζί με τον Ιωάννη Χατζηπέτρο αποπλέει για την χερσόνησο του Άθω με όπλα

και πολεμοφόδια.

Οι Τούρκοι φοβούμενοι την επέκταση της επαναστάσεως και στην Μακεδονία επετέθησαν στην

αγορά του Πολυγύρου για να τρομοκρατήσουν τον πληθυσμό. Οι κάτοικοι του Πολυγύρου όμως

οπλίστηκαν και επετέθησαν κατά των Τούρκων, φονεύοντας την φρουρά 18 Τούρκους και τον διοικητή.

Αυτό το γεγονός απετέλεσε την έναρξη της Επαναστάσεως στην Μακεδονία.

Οι Τούρκοι προέβησαν σε συλλήψεις, εκτελέσεις, διαπομπεύσεις. Σε αυτές δε τις επιθέσεις των




Τούρκων κατά των Ελλήνων συνέβαλαν και συνήργησαν οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης και της




Χαλκιδικής. Η επανάσταση με την πάροδο του χρόνου δείχνει να σβήνη λόγω ελλείψεως πολεμοφοδίων

και τροφών. Το ιδιαίτερον (προσωπικόν) ταμείου του Εμμανουήλ Παπά εξηντλήθη.

Είναι άξιον λόγου εδώ να αναφέρω ότι καθ' όλην την διάρκεια της Τουρκοκρατίας η «Ιερά

Κοινότης του Αγίου Όρους» είχε επιβάλει στο ποίμνιό της (τους υπόδουλους Έλληνες) τον φόρο της «δεκάτης»

(Παλαιά Διαθήκη), δηλαδή 10% της περιουσίας κάθε Χριστιανού να δίδεται στην Εκκλησία, και τα




«δοσίματα» δωρεές. Επίσης κάθε χριστιανός γαιοκτήμονας υποχρεωτικά μετά τον θάνατό του άφηνε 1/3

της γης του στην Εκκλησία. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει επίσης το δικαίωμα εκτός των

προηγουμένων να φορολογή εκτάκτως και κατά βούλησιν το ποίμνιό του.




Ο Εμμανουήλ Παπάς στρέφεται για βοήθεια στις πάμπλουτες μονές του Αγίου Όρους. Μάταιος




κόπος! Παρά τις εκκλήσεις του ιδίου του Υψηλάντου οι μοναχοί δεν εννοούν να θίξουν τους




πλουσιώτατους θησαυρούς του Αγίου Όρους, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πηγή σοβαράς




ενισχύσεως όχι μόνον του Μακεδονικού αλλά και του Πανελλήνιου αγώνος.




Ο Κ. Παπαρηγόπουλος («Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» τόμος 5, σελ. 507) μας παραδίδει την

ακόλουθη επιστολή του οπλαρχηγού Ρήγα Μάνθου προς Εμμανουήλ Παπά, με ημερομηνία 19 Ιουνίου

1821 : «Κατά την παραίνεσίν της εξακολουθώ φυλάττων τον στρατόν εντός των οχυρωμάτων ...; Μα τι να

κάμη κανείς την μικρολογίαν των Αγίων Πατέρων; Αυτή η στυγερά ανελευθεριότης και μικροπρέπεια αυτών

μας εμπόδισαν από πολλά ωφέλιμα και πολλά αναγκαία ...; Επάσχισα να τους διαθέσω διαφορετικά με

λόγον. Όμως αυτοί από τον σκοπό των δεν εβγαίνουν. Έχουν τα φρονήματά των, τα οποία μόνα εγκρίνουν

δια καλά, και τα προσκυνούν και τα λατρεύουν, και φροντίζουν μόνον δια την συντήρησιν των ιδίων των

υποκειμένων, και μόνον δια την ασφάλειά των. Φοβούμαι μήπως ο λαός από την πείναν και τας πολλάς

θλίψεις του, εφορμήση εναντίον των (των μοναχών του Αγίου Όρους) και δεν δυνηθώμεν να απαντήσωμεν εις

την ορμήν των».

Οι Τούρκοι συνέχιζον τις σφαγές στα γύρω χωριά του αμάχου πληθυσμού. Πείνα και επιδημίες

ακολούθησαν. Τον Μάϊο του 1822 ο πασάς Θεσσαλονίκης ο Αβδούλ Αμπούδ ξεκινά εκστρατεία

εναντίον της Κασσάνδρας συνοδευόμενος από μεγάλη στρατιωτική δύναμη. Η Κασσάνδρα μεταβλήθη σε

σφαγείο και σε στάχτη. Τα χωριά επυρπολήθησαν, και όσοι κάτοικοι δεν εσφάγησαν πουλήθηκαν ως

δούλοι. Απέμενεν ο Άθως όπου οι μοναχοί ζούσαν ήρεμοι στην πανθάλασσα των πλούτων τους.

Ο πασάς τους υπεσχέθη να σεβασθή το προαιώνιον προνόμιο των Μονών, της απαγορεύσεως

εισόδου Τουρκικού στρατού στην γη των Αγιορειτών, εφ' όσον παρέδιδαν όπλα, κανόνια και ομήρους!! ..ΘΕΟΔ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΚΤΕΛΟΥΣΕ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ!!!