Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

ΑΓΡΟΤΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ

Ένα μεγάλο αγροτικό σκάλδαλο έχει σκάσει τώρα και μήνες στο Ηράκλειο και το όνομα
αυτού ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΑΒΑΛΑΣ.
Ναι, ο γνωστός πρόεδρος της "ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗΣ" που η δίκη του.... δεν έγινε... τη μέρα
που έπεσε ο Μητσοτάκης !!!

Ο κύριος αυτός πιάστηκε από το ΣΔΟΕ με πλαστά τιμολόγια, να έχει πουλήσει στην ένωση γεωργικών συνεταιρισμών Ηρακλείου στην οποία προεδρεύει, οινοστάφυλα 300.000
ευρώ.
Ο ίδιος επέστρεψε πίσω τα 140.000 ευρώ.

Ναι, και δεν έχει μπει ακόμη φυλακή !!!!!

ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΑΓΡΟΤΟΠΑΤΕΡΑΣ, ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΡΈΩΣΑΝ ΚΑΙ ΔΙΈΛΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΓΕΩΡΓΙΚΟΥΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΎΣ ΤΗΣ ΕΛΛΆΔΑΣ!!

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΑΙΔΩ!!!

Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

ΔΥΟ ΑΠΟΡΙΕΣ

Μέσα στη λαίλαπα του μνημονίου και των οικονομικών μέτρων που λαμβάνονται, θα ήθελα να μάθω τι έγινε με τα 500 εκατομμύρια που χάρισε παράνομα περισι ο Χατζηγάκης στους αγρότες.
Τα επιστρέψαμε πίσω στην Ε.Ε. και αν ναι, ποιος επιβαρύνθηκε?

Επίσης μια άλλη απορία μου είναι , τι έγινε με το ένα εκατομμύριο της ζήμενς
που παραδέχτηκς πως πήρε ο Τσουκάτος?
Περιμένομε τη θεά ΛΗΘΗ να δώσει τη λύση ή τα δυο κόμματα τα έκαναν πλακάκια?

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ??

Όλοι μας τους τελευταίους μήνες ψάχνομε να βρούμε
ποιοι έφεραν τον τόπο σ' αυτή την οικονομική κατρακύλα
που βιώνομε καθημερινά.
Πιο απλά : Ποιοι έφαγαν τα λεφτά ???

Όλοι μιλούν αόριστα ή στοχοποιούν τους πολιτικούς,
τους βιομήχανους και γενικά την επιχειρηματική τάξη.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι όλοι οι πολιτικοί από το 1981
και μετά διέφθειραν τους πάντες ,με διορισμούς παροχές,
αποσβέσεις χρεών, λαμογιές, κλεψιές, χρηματιστήρια,
ομόλογα και γενικά με την ήσσονα προσπάθεια που επεκράτησε
λόγω "δημοκρατικών ευαισθησιών".
Κανονικά σήμερα με αυτή την κατάσταση δεν θα έπρεπε
να υπάρχει ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε ΝΔ, ούτε κανείς από αυτούς
που πολιτεύτηκαν και δημιούργησαν τη σημερινή πολιτική
σαπίλα.
Πώς τολμούν και βγαίνουν στην τηλεόραση τόσο οι
Χατζηγάκηδες όσο και οι Πάγκαλοι, για μένα είναι
αδιανόητο.
Πώς υπάρχουν ακόμη σάπιες ντομάτες και χαλασμένα
γιαούρτια δεν το καταλαβαίνω.

Πώς ακόμη δεν έχουν δημεύσει τα 9 εκατομμύρια αυτού του
"πολιτισμένου"
υπαλλήλου, δεν χωρά στο μυαλό μου.
Πού τα βρήκαν τόσα πλούτη οι διάφοροι Τσοχατζόπουλοι
τραγικοί άξιοι μαθητές του Κουτσόγιωργα ?

Εκτός όμως από το πολιτικό κηφηναριό, πολλοί απλοί
πολίτες θα έπρεπε να ντρέπονται, γιατί έγιναν κι αυτοί
μέρος του πολιτικού συστήματτος, όταν εν γνώσει τους
έτρωγαν τόσα χρόνια κι από τις τέσσερεις μασέλες χωρίς
να το δικαιούνται και χωρίς να έχουν τα προσόντα...
Μήπως τα λεφτά τα έχουν κλέψει οι αγρότες και οι βοσκοί
οι οποίοι καρπώθηκαν για 30 χρόνια τόσες και τόσες
παράνομες επιδοτήσεις και αποζημιώσεις και γέμισαν
την Ελλάδα με 4χ4 ?
Μήπως οι εφοροτελωνειακοί με το απήθμενο θράσος
πέτυχαν τους μισθούς των 3000 ευρώ και το βούλωσαν
όταν μπήκε το 5% ΔΕΤΕ στους λ/σμούς της ΔΕΗ,
δηλαδή εις βάρος όλων των υπολοίπων?
Δεν κλέβει αυτός ο υπάλληλος από το δικό μου εισόδημα
για να απαλαγεί το κράτος από τη δική του ευθύνη?
Ο δικηγόρος δεν κλέβει από το δικό μου εισόδημα
όταν υποχρεώνομαι να πλήρώσω την υποχρεωτική
του παρουσία στις αγοραπωλησίες μου ?
Οι υπάλληλοι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ με τους μισθούς
που είδαν το φως της δημοσιότητας, δεν κλέβουν το
δικό μου πορτοφόλι που το αδειάζουν μέσω της ΔΕΗ?
Δεν μπορούν να ζήσουν με 1500 ευρώ που παίρνει ένας
γιατρός του ΕΣΥ?
Τα επιπλέον που παίρνουν είναι καθαρή κλεψιά
με νόμιμη διαδικασία.
Ένας Γερουλάνος δεν φτάνει. Θέλει δέκα και με
θέληση, όχι "μα" και "μου".
Γιατί ένας υπάλληλος Δ.Ε. της ΔΕΗ ή του ΟΤΕ να
παίρνει σύνταξη 3000, εκτός των γνωστών ωφελειών-
ελαφρύνσεων που τυγχάνουν?
Από ποιανού την πλάτη βγαίνουν βγαίνουν αυτά τα λεφτά
άν όχι από του απλού εργαζόμενου των 700-1000 ή
το πολύ 1500 ευρώ?
Δεν κατάλαβα γιατί ο δικαστής και ο βουλευτής πρέπει
να παίρνουν μισθούς 7000 για να ζουν αξιοπρεπώς,
για να μην υποκύπτουν σε "πειρασμούς",
κι ο εκπαιδευτικός 1000-1500?
Μήπως αυτός πρέπει να ζει αναξιοπρεπώς?
Γιατί δεν μπορεί κανείς να αγγίξει τους υπαλλήλους
της βουλής παρ' όλο το σάλο που έχει γίνει?
Γιατί το επέτρεψε αυτό τόσα χρόνια ο τέως πρόεδρός
της Α. Κακλαμάνης και σήμερα εξακολουθεί να ποιεί
την νήσσαν ο γραφικός Πετσάλνικος?
Μήπως επειδή εκεί είναι όλα τα ΔΙΚΑ τους παιδιά
και οι άλλοι είναι απόπαιδα?
Γιατί οι υπάλληλοι της Ολυμπιακής του ΟΣΕ του ΟΛΠ
και λοιπών κοινωφελών οργανισμών τους επετράπη
από τις εκάστοτε κυβερνήσεις να τρώνε από τον
ιδρώτα του εκάστοτε εργάτη της οικοδομής μόνο
και μόνο επειδή έχουν κοινό σωματείο την αμαρτωλή
ΓΣΕΕ που καλύπτει τους πάντες, πληβείους & πατρίκιους?

Είναι τόσα πολλά τα σαθρά και τα άδικα σ' αυτόν
τον τόπο, που πρέπει να; ιδρυθεί το κράτος από την
αρχή με καινούργιο σύνταγμα και καινούργιους
νόμους, που να μην δημιουργούν το αίσθημα της αδικίας
στον πολίτη και να τον σπρώχνουν σε σοβιετικές
ουτοπίες...

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ ?

Παρακολουθώ τις οικονομικές αδυναμίες της χώρας μας και προσπαθώντας να καταλάβω πώς φτάσαμε ως εδώ έχω βγάλει ορισμένα συμπεράσματα για την κατρακύλα της ,που είναι αποτέλεσμα της διακυβέρνησης του τόπου από το 1974 μέχρι σήμερα.

Μέχρι τότε ούτε χρέη ούτε ελλείμματα. Κι ας έτρωγαν και οι χουντικοί .

Στη συνέχεια η επταετία του Καραμανλή , που υπό την πίεση της αντιπολίτευσης και ιδιαιτέρως του Α. Παπανδρέου και του δημαγωγικού του λόγου , αναγκάζεται να κάνει εκπτώσεις σ' όλους τους τομείς και να δίνει παροχές. Κι όσο πιο πολλή πίεση ασκείται

τόσο μεγαλύτερες γίνονται και οι παροχές.

Ο πολιορκητικός κριός , που είναι οι συνδικαλιστές , καταφέρνουν να εκπορθήσουν το 1981 το "Μαξίμου" και να αρχίσει με ταχύτερους ρυθμούς η κοινωνική και κυρίως η οικονομική κατηφόρα της χώρας.

Όλες οι συνθήκες ήταν ευνο'ι'κές για να πάει η χώρα μπροστά.

Το πετρέλαιο έχει σταθεροποιηθεί, καθώς και το δολάριο.

Κι όχι μόνον αυτό. Άρχισαν να εισρέουν από την "καταραμένη" ΕΟΚ δισεκατομμύρια

ευρώ.

Άρχισε όμως και η ικανοποίηση των συνδικαλιστικών αιτημάτων Το χρήμα ρέει άφθονο.

" Πάρε κόσμε " και αργότερα "Τσοβόλα δώστα όλα"

Καί οι "Τσοβόλες" τάδωσαν όλα. Το βαρύ πεπόνι ο Αρσένης φεύγει και ο Σημίτης προσπαθεί να βάλει τάξη στην άθλια παπανδρε'ι'κή-αρσενική οικονομία..

Εϊναι όμως αργά! Ο Ζολώτας -θυμόμαστε-δεν έχει λεφτά να πληρώσει τις ανελαστικές

δαπάνες της χώρας. Τόσο καλά πήγαινε η οικονομία της ,μετά από 8 χρόνια σοσιαλιστικής διακυβέρνησης!!!

Και τα χρέη πάνε στα ύψη. Είναι γνωστά τα οικονομικά δεδομένα της εποχής. Δάνεια, δάνεια, δάνεια...Τέτοια αφροσύνη και οικονομική ασχετοσύνη δεν ξανάγινε απο καμιά κυβέρνηση του τόπου...

Στη συνέχεια, όλες οι επόμενες κυβερνήσεις αναγκάζονται κι αυτές να δανείζονται

άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο. Χαρίζουν λεφτά και πλειοδοτούν σε παροχές

κι αυξήσεις, μετά από εκβιαστικές συνδικαλιστικές απαιτήσεις.



Ο κατήφορος που ξεκίνησε το 1981 δεν είχε σταματημό.



Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Καί ξαφνιαζόμαστε με τα επιδόματα και τους αφορολόγητους παχυλούς μισθούς σε όλο το τοπίο του δημόσιου τομέα.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου-δεν ξεχνάμε- το ήξερε πως υπήρχαν τα περίφημα "ρετιρέ"

τα οποία εκείνος εξέθρεψε αλλά χάιδευε τα αυτιά τους.

Μην παραξενευόμαστε σήμερα εμείς όταν τα media μας βομβαρδίζουν με τους προκλητικούς μισθούς στην ΕΡΤ στις εφορίες και τα τελωνεία.

Αυτά κάποιοι τά έδωσαν και κάποιοι τα πήραν.

Έχει λοιπόν χρέος η σημερινή κυβέρνηση να αποκαταστήσει την ισοτιμία και την ισονομία κόβοντας όλα τα οικονομικά προνόμια ΟΠΟΥ κι αν έχουν δοθεί.

Να ξανακάνει μοίρασμα της "τράπουλας" από την αρχή με δικαιοσύνη και να πάρει τα χρήματα που έχει ανάγκη από αυτούς που τόσα χρόνια τρώνε από το δικό μου υστέρημα.

Ναι, να κάνει μείωση μισθών, τόση όση χρειάζεται για να επανέλθει η οικονομική τάξη

στη μισθολιγική λαίλαπα που δημιούργησε πληβείους και πατρίκιους.

Όσο για τις απειλές των συνδικα ληστάδων...ήρθε ο καιρός να μάθουν "πόσα απίδια χωρά ο σάκκος"



http://roderikos.blogspot.com

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΑ ΑΝΟΙΓΟΚΛΕΙΣΙΜΑΤΑ

Οι υπάλληλοι της βουλής παίρνουν εκτός των 14 μισθών το χρόνο και 3000 για το
άνοιγμα της και άλλες 3000 για το κλείσιμό της.

Προτείνω λοιπόν, για να μην έχουν αυτό το "βαρύ" καθήκον του ανοιγοκλεισίματος, και πάθουν υπερκόπωση,
να είναι η βουλή πάντοτε ανοιχτή, όπως όλες οι δημόσιες υπηρεσίες.

Αλλιώς να παίρνουν και οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων ένα μισθό με το
άνοιγμα των σχολείων κι άλλον ένα με το κλείσιμο....

Κυριακή 4 Απριλίου 2010











Παρασκευή, Απρίλιος 02, 2010
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ,ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΕΠΙ ΓΗΣ --ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ--

Είναι να μην κολάζεσαι αγαγνωστάκο μας,βρωμιάρες μέρες που είναι,με τα όσα συμβαίνουν στον οίκο του Θεού,κατα τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα;;;
Θα θέλαμε να ξέρουμε πραγματικά...πόσα λεφτά έβγαλαν μόνο σήμερα στο σύνολο τους όλες οι εκκλησίες στην Ελλάδα...και που σκοπεύουν να τα διαθέσουν...
Θα μας πείτε πως η Εκκλησία πρέπει να συντηρηθεί και να βγάζει τα έξοδά της....πως παράγει φιλανθρωπικό έργο που φαίνεται ή δεν φαίνεται,πως έχει να συντηρησει διαφόρων ειδών ιδρύματα και άλλων ειδών φιλανθρωπίες...αλλά και πάλι εμείς θα επιμείνουμε...
Που σκατά πάνε τόσα λεφτά;;;
Σαφώς και κάποια απο αυτά πάνε φιλανθρωπικά έργα,σαφώς και η εκκλησία βοηθάει κόσμο...
ΑΛΛΑ,ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΜΑΥΡΟ ΧΡΗΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΛΕΓΧΟΣ,Ή ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΝΑΙ "ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ"...ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΗΔΕΝΙΚΟ.

ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΕΣ,ΣΕ ΚΙΝΗΤΗ ΚΑΙ ΑΚΙΝΗΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΗΔΕΝΙΚΟ.

ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΩΡΕΕΣ ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ...ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΙΣΧΡΑ ΜΙΚΡΟ.

Στην Εκκλησία της Ελλάδος,υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι βοηθάνε και θέλουν να προσφέρουν πραγματικό κοινωνικό έργο,όπως επίσης και να πράξουν τα όσα τους έχει μάθει το δόγμα τους...και με χίλια βάσανα το κάνουν...το καταφέρνουν,όπως για παράδειγμα ο παπάς στον Αγιο Παντελεήμονα Αττικής ο οποίος παρολες τις επικρίσεις τις οποίες δέχεται απο το κατά τα άλλα ορθόδοξο ΛΑΟΣ,εκείνος εξακολουθεί να δίνει τροφή και στέγη σε όσους μετανάστες του το ζητήσουν,ανεξαρτήτως θρησκείας...

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ "ΕΚΚΛΗΣΙΑ" ΟΜΩΣ...ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ,ΓΝΩΣΤΕΣ ΚΑΙ ΩΣ ΡΑΣΟΦΟΡΕΣ ΤΣΟΥΛΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ,ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΕΡΓΟ...ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΧΡΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ,ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΚΑΥΛΩΣΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ...ΑΛΛΑ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!!!

Και ρωτάμε...επειδή μετά απο τα οσα είδαμε αυτές τις μέρες, οι κόρες των ματιών μας έγιναν λεσβίες...
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑΜΑΤΑ,ΚΕΡΙΑ,ΔΙΣΚΟΥΣ,ΓΑΜΟΥΣ,ΚΗΔΕΙΕΣ,ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ,
ΒΑΦΤΙΣΕΙΣ,ΑΓΙΑΣΜΟΥΣ ΚΤΛ;;;
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΒΟΥΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ;;;
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΤΥΠΗ ΤΑΡΙΦΑ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΕΛΕΤΕΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ,ΜΕ ΚΟΣΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΙΚΑ ΠΟΣΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΤΩΝ ΠΑΠΑΔΩΝ;;;
ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ,ΕΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ,ΝΑ ΒΑΦΤΙΣΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ,ΝΑ ΘΑΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΑΣΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΙ ΤΗΣ ΣΤΟΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΠΑΠΑ,ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ,ΔΗΛΑΔΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΥΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ;;;

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ...ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ,ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΠΙΣΤΟΙ,ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΑΥΤΑ...ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΤΗΣ ΕΡΓΟ;;;;...

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ,ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΕΠΙ ΓΗΣ.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

ΠΡΕΖΑ TV

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

ΙΕΡΑ ΟΣΤΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΝΟΣΟΝ

Εκταφή οστών αρχιεπισκόπων Κύπρου για... "προσκύνημα"!

Η είδηση έλεγε ότι βάνδαλοι σύλησαν τους τάφους τριών αρχιεπισκόπων τα ξημερώματα στο νεκροταφείο Αγίου Σπυρίδωνα, στη Λευκωσία! «Πω, πω, βανδαλισμός ιερόσυλων!», αναφώνησαν οι ευσεβείς Χριστιανοί. «Βρισκόμαστε μπροστά σε ανοσιούργημα», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου της Αστυνομίας, κ. Μιχάλης Κατσουνωτός.


«Από τους τάφους του Αρχιεπισκόπου Σωφρονίου Γ´ και του Κυρίλλου Β´ απουσιάζουν τα οστεοφυλάκια, ενώ από τον τάφο του Αρχιεπισκόπου Κυρίλλου Γ´ απλώς υπήρξε μετακίνηση της ταφόπλακας, χωρίς να υπάρξει μετακίνηση του οστεοφυλακίου», είπε ο εκπρόσωπος Τύπου. Ερωτηθείς αν στρέφονται προς συγκεκριμένη κατεύθυνση οι υποψίες, είπε πως είναι πολύ πρόωρο. «Εύλογα διερωτάται κανείς πού βαδίζουμε επιτέλους. Φαίνεται ότι βρισκόμαστε και πάλι μπροστά σε ένα ανοσιούργημα, και δυστυχώς φαίνεται πως αυτή η κοινωνία έχει κάποιους ανάμεσά της με πολύ αρρωστημένα μυαλά», ανέφερε. (πηγή)



Σωπάτε βρε παιδιά, μην κάνετε έτσι! Πρόκειται για πράξη "λατρείας"! Δεν έχει αρρωστημένο μυαλό αυτός που το έκανε. Απλά ήταν υπέρ το δέον "ευσεβής". Είχε ακούσει ότι τους αρχιεπισκόπους τους λένε «παναγιότατους», και σκέφτηκε να πάρει τα οστά τους για προσκύνημα, μπας και του βγει και κάνα θαύμα στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.


Μπορεί να έχει υπόψη του να χτίσει καμιά εκκλησία και να τα βάλει κάτω από την Αγία Τράπεζα, όπως είναι το "ορθόδοξο έθιμο". Μπορεί να τα τεμαχίσει σε κομματάκια και να τα μεταφέρει σε μοναστήρια ως οστά άλλων γνωστών "αγίων", όπως του Αγίου Φανουρίου, ή του Αγίου Σωφρονίου, που ήταν και συνονόματος του Αρχιεπισκόπου Σωφρονίου του Γ´. Βλέπετε στην "Ορθοδοξία" μας τα οστά "αγίων" είναι πολύτιμα και ο καθένας θα ήθελε να έχει ένα κοκαλάκι τους στο σπίτι του για να τον φυλάει. Καταλάβατε "ευσεβείς" Ορθόδοξοι χριστιανοί, εσείς που φρίξατε με το ανοσιούργημα;


Λοιπόν, πρόβατα "ορθόδοξης" βοσκής, εσείς που πάτε και προσκυνάτε μούμιες υποτιθέμενων αγίων στους υψηλούς τόπους ειδωλολατρίας, κατά προτίμηση σε νησιά, ξυπνήστε! Αν θεωρείτε ιεροσυλία τη σύληση τάφων και τη μετακίνηση οστών, πρέπει να θεωρήσετε ως απόλυτη ύβρι νεκρού και απόλυτη εξαπάτηση πιστού την έκθεση λειψάνων για προσκύνημα.
Αν επαναστατεί η συνείδησή σας εναντίον του ιερόσυλου της Κύπρου, πρέπει να επαναστατήσει χίλιες φορές περισσότερο εναντίον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας που σας εξαπατά και σας κολάζει με το να σας προσκαλεί σε προσκύνημα λειψάνων και σκηνωμάτων.

Με ποιο δικαίωμα ξεθάβει η Εκκλησία νεκρούς και τους ανακηρύττει αγίους; Μιλάμε για το άκρον άπατον της θρησκευτικής απάτης, για ένα διαχρονικό "ιερό" έγκλημα χωρίς τιμωρία. Το πνευματικό σκοτάδι της ψευτο-ορθοδοξίας είναι τόσο πυκνό που κόβεται με το μαχαίρι. Και ποιος άνθρωπος έχει το δικαίωμα ν' ανακηρύττει αγίους; Ποιος γνωρίζει τα άδυτα της ψυχής του ανθρώπου και τους κρυφούς του διαλογισμούς παρά μόνον το πνεύμα του;


Θέλω να ευχαριστήσω τον άγνωστο ιερόσυλο για την ευκαιρία που μου έδωσε να καταγγείλω για άλλη μια φορά την Ορθοδοξία για σύληση τάφων κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση – τάφων υποτιθέμενων αγίων – και για τον εκμαυλισμό των πιστών σε προσκύνημα λειψάνων. Άθελά του ο ανόσιος της Κύπρου έγινε όργανο της Θείας Πρόνοιας για να καταγγελθεί από τούτο το ιστολόγιο η λειψανολατρεία ως απόλυτη ύβρις νεκρού και βλασφημία του Θεού.


Κι ενώ οι προσκυνητές λειψάνων και σκηνωμάτων λόγω βλακείας ίσως απαλλάσσονται, αναπολόγητοι είναι οι πονηροί ρασοφόροι που τα ξεθάβουν και τα εμπορεύονται, οδηγώντας τους πιστούς σε πνευματική πορνεία.
Posted by Μαρία Σεφέρου

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

ΙΕΡΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ

Έπεσα από τα σύννεφα, απ' αυτά που μου είπε ένας Αλβανός εργάτης με τον Έλληνα πεθερό του.

Πριν παντρευτεί την Ελληνίδα σύζυγό του, θέλησε να βαπτισθεί χριστιανός.
Τότε ο παπάς της ενορίας του του είπε ότι πρέπει να κατηχηθεί πρώτα, για να μάθει ότι χρειάζεται
για τη χριστιανική θρησκεία.

Αυτό όμως για να γίνει χρειαζόταν σχετικά μαθήματα προς 20 ευρώ έκαστον.

Τότε κι αυτός αποτάνθηκε σε άλλη ενορία, βρήκε έναν άλλο κληρικό και βαπτίστηκε χωρίς
να δώσει δραχμή!!!

ΝΤΡΟΠΗ...ΝΤΡΟΠΗ...ΝΤΡΟΠΗ...

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

ΥΠΟΘΕΣΗ "ΜΕΡΤΕΝ"

Ο Γερμανός Μαξ Μέρτεν,ο "εθνάρχης" Καραμανλής και η Γερμανίδα Φρειδερίκη...
Μια παλιά ιστορία που εξηγεί γιατί είμαστε ανιστόρητοι
Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης


Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας. Κι ο λαικισμός ένας μεγάλος εχθρός. Αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερος από τον εαυτό μας. Αυτόν τον “εθνικό” εαυτό μας που μας δικαιολογεί πάντα αφού πρώτα μας τοποθετήσει στον υψηλό θρόνο απ όπου όλοι και όλα, τα ξένα, των άλλων, φαίνονται υποδεέστερα. Αρκεί να μην χρειάζεται να μετρήσουμε με συγκεκριμένα μέτρα. Να μην μιλάμε δηλαδή για έλλειμα, παραγωγικότητα,απόδοση, κόστος. Αρκεί να μιλάμε για αόριστες, μη μετρήσιμες,σχεδόν μεταφυσικές έννοιες. Υπερηφάνεια, δόξα, ελληνικότητα,δίκιο. Διαθέτουμε την μεγαλοπρέπεια των φιλολογικών εννοιών. Τώρα βέβαια αν κάνουμε τον κόπο να κοιτάξουμε την ιστορία των άλλων λαών (και των Τούρκων και των Σέρβων και των Άγγλών και των Βούλγαρων) θα διαπιστώσουμε πως όλοι αυτοπροσδιορίζονται ως περήφανοι, γενναίοι, ηρωικοί,αδικημένοι .Και διαθέτουν όλοι και κατ αποκλειστικότητα τη θεία ευλογία.
Το δημοσίευμα του Focus εξόργισε και μένα. Αλλά ήταν ένα ανόητο, κίτρινο δημοσίευμα των κοκορακίων της γερμανικής δημοσιογραφίας. Ήταν όμως μια άποψη και ο καθένας έχει δικαίωμα σε αυτήν. Θυμηθείτε πόσες φορές έχουμε μιλήσει για κουτόφραγκους ή αμερικανάκια. Βεβαίως τα αστροπελέκια που έφτιαξαν το εξώφυλλο πρέπει γενικώς να προσέχουν όταν χρησιμοποιούν ιστορικούς συμβολισμούς γιατί αν κάποιοι μπουν στον πειρασμό να απαντήσουν αναλόγως, δυστυχώς η Γερμανία δεν διαθέτει κάποια Αφροδίτη της Βόνης αλλά μορφές που ταυτίστηκαν με την παγκόσμια ντροπή.
Είχε δίκιο ο Πάγκαλος πως η Γερμανία ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την ελληνική οικονομία. Τα γερμανικά στρατεύματα κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, σκότωσαν έλληνες, κατέκαψαν την Ελλάδα και κατέκλεψαν περιουσίες και τα αποθέματα χρυσού της χώρας.Αρκεί βέβαια να μην ξεχνάμε πόσο ευθύνονται οι έλληνες και οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που δεν διεκδίκησε πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά γι αυτό δεν φταίνε οι Γερμανοί. Το μεταπολεμικό ελληνικό κράτος, αυτό που δημιουργήθηκε (για να μην ξεχνάμε την ιστορία) και από συνεργάτες των Γερμανών, αρκετά ένοχο και πολύ περισσότερο δουλικό, υπερασπίζοντας ίσως τον εαυτό του, τη φύση του, παραιτήθηκε κάθε διεκδίκησης. Η υπόθεση Μέρτενς, που συγκλόνισε την Ελλάδα τη δεκαετία του 60, είναι μια παλιά ιστορία αρκετά επεξηγηματική. Πριν από χρόνια, μια δημοσιογραφική έρευνά μου για την υπόθεση αυτή, χαρακτηρίστηκε ως προσπάθεια αποκαθήλωσης του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το «έθνος» έπρεπε να παραμείνει η μυθική περιγραφή των σχολικών εγχειριδίων και ο εθνάρχης το σύμβολο μιας ηρωικής και όχι συνεργαζόμενης με τους ναζί, Δεξιάς.
Ο Μέρτενς,οι αποζημιώσεις και ο Καραμανλής
Τον Μάιο του 1957, ο Μαξ Μέρτενς, ο χασάπης της Θεσσαλονίκης, ο ναζί που ευθυνόταν για τον εκτοπισμό των Ελλήνων Εβραίων και την κλοπή των περιουσιών τους, επέστρεψε στην Ελλάδα. Σύμφωνα με μια σημερινή εκδοχή, για να αναζητήσει κομμάτι του θησαυρού των Εβραίων που είχε βυθίσει με πλοίο στην Ελλάδα. Όπως και να έχει, σίγουρος πάντως, για την φιλικότητα του ελληνικού καθεστώτος. Καταζητούμενος από το 1947, ένοιωθε περιέργως αρκετά ασφαλής στην χώρα που είχε κατακάψει. Εκείνη την εποχή μάλιστα ήταν στέλεχος του γερμανικού υπουργείου Δικαιοσύνης και φίλος του καγκελάριου Αντενάουερ.Κάποιοι εβραίοι όμως τον αναγνώρισαν και απαίτησαν την σύλληψή του. Ο Μέρτενς πραγματικά συνελήφθη.
Τον Νοέμβριο του 1958 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον Ευάγγελο Αβέρωφ επισκέπτονται την Βόννη. Ενδίδουν στις πιέσεις του Αντενάουερ να μην διεκδικήσουν πολεμικές αποζημιώσεις. Με την επιστροφή στην Ελλάδα ο Καραμανλής περνά μάλιστα νόμο για αναστολή δίωξης εγκληματιών πολέμου. Ακόμη και οι Άγγλοι την εποχή εκείνη κατηγορούν την ελληνική κυβέρνηση πως «αμνηστεύει εγκληματίες πολέμου». Ο μοναδικός εγκληματίας πολέμου που έχουμε στην Ελλάδα είναι ο Μέρτενς. Ο νόμος αρχικώς τον εξαιρεί από την αμνήστευση αλλά λίγο αργότερα τροποποιείται ο νόμος (ν.δ. 3933/1959) και τον συμπεριλαμβάνει. Έτσι ενώ ο Μέρτενς καταδικάζεται σε 25 έστω μόλις χρόνια κάθειρξης στέλνεται στη Γερμανία όπου απελευθερώνεται. Η υποχωρητική συμπεριφορά του Καραμανλή δεν έχει καμιά εμφανή εξήγηση. Κυβερνητικά στελέχη λένε πως ευνοεί το κλίμα των καλών σχέσεων Ελλάδας Γερμανίας και την είσπραξη ενός δανείου 200 περίπου εκατομμυρίων μάρκων. Αντί να διεκδικήσουμε δεκάδες δισεκατομμύρια όπως είχαμε δικαίωμα, το βουλώνουμε με ένα δάνειο. Γιατί;
Κατά πολλούς η εξήγηση είναι σε όσα είπε μόλις απελευθερώθηκε ο ίδιος ο Μαξ Μέρτενς. Με συνεντεύξεις του στη Σπηγκελ και την Ηχώ του Αμβούργου υποστηρίζει πως κατά την κατοχή, συνεργάτες του ήταν μέλη της κυβέρνησης Καραμανλή. Κατονομάζει μάλιστα συγκεκριμένα:
Τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Σύμφωνα με τον Μέρτενς ο Καραμανλής είχε δώσει πληροφορίες ακόμη και για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου αλλά οι γερμανοί δεν τον πίστεψαν
Τον Δημήτρη (Τάκο) Μακρή, υπουργό εσωτερικών του Καραμανλή
Τον Γεώργιο Θέμελη υφυπουργό Άμυνας
Την Δοξούλα σύζυγο του Μακρή η οποία ήταν γραμματέας του και σύνδεσμος με τους πληροφοριοδότες
Οι συνεντεύξεις αναστατώνουν την πολιτική ζωή της χώρας. Η ΕΔΑ μιλά για προδότες που αντάλλαξαν την γερμανική σιωπή με υποχωρήσεις από τις αποζημιώσεις. Έτσι εξηγήθηκε η σπουδή επίσκεψης του Καραμανλή στη Βόννη και η απελευθέρωση του Μέρτενς.
Αποκαλύφθηκε πως πραγματικά ο Μακρής την εποχή της κατοχής διορίστηκε από τα γερμανικά στρατοδικεία ως «δικηγόρος» ελλήνων. Η γυναίκα του Δοξούλα ήταν πραγματικά γραμματέας του Μέρτενς στη Θεσσαλονίκη και ο Θέμελης διορισμένος από τους γερμανούς Νομάρχης. Για τον Καραμανλή δεν υπήρχαν στοιχεία. Μόνο ο τρόπος που έκλεισε την υπόθεση των ελληνικών διεκδικήσεων. Κανένας από τους θιγόμενους δεν κατέφυγε στα γερμανικά δικαστήρια εναντίον του Μέρτενς.
Η ανώμαλη δεκαετία του 60 και βέβαια το μετεμφυλιοπολεμικό ελληνικό κράτος έθαψε την υπόθεση Μέρτενς. Στα άπαντα Καραμανλή, υπάρχει μόνο μια παράγραφος για την υπόθεση που έριξε την πιο σκοτεινή σκιά στην προσωπική ιστορία του Καραμανλή.
Η Ιστορία για μια ακόμη φορά υποχώρησε μπροστά στις ανιστόρητες και αυθαίρετες ερμηνείες της. Ο Καραμανλής έγινε Εθνάρχης, οι έλληνες όσο περήφανοι ήθελαν τα σχολικά εγχειρίδια και οι συνεργάτες των Ναζί ιστορικές οικογένειες πάνω από όλα πατριωτικές.
Αυτή είναι η εξήγηση γιατί η Ελλάδα δεν πήρε πολεμικές αποζημιώσεις. Δεν μπορώ να καταλάβω βεβαίως γιατί όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις όχι μόνο δεν ευνόησαν, αλλά σαμποτάρισαν προσπάθειες ελλήνων πολιτών (κάτοικοι Διστόμου) να διεκδικήσουν με βάση τους ευρωπαικούς νόμους όσα είχαν δικαίωμα.
Οι Γερμανοί βεβαίως είναι φίλοι μας αλλά φίλτατη είναι η αλήθεια. Ας αφήσουμε λοιπόν τους λεονταρισμούς και τις εκρήξεις εθνικής αγανάκτησης γιατί το δάχτυλο της Αφροδίτης σηκώθηκε ειρωνικά μπροστά στο πρόσωπό μας . Η εθνική μας περηφάνεια δεν απειλήθηκε από έναν ανόητο συντάκτη ύλης του Focus αλλά από εμάς τους ίδιους. Και θα απειλείται όσο στη θέση της ιστορικής αλήθειας βάζουμε ανιστόρητους αγανακτισμένους και εύθικτους απολίτικους.


Πηγή... Το Κουτί της Πανδώρας

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ...

Μα τον ύπνο του δικαίου καθεύδομε εδω στην Ελλάδα;;
Εδώ ο κόσμος καίγεται και το ....χτενίζεται!!!
Εδώ δεν έχομε να φάμε και ραπανάκια για την όρεξη γυρεύομε!!
Και λέω ότι δεν έχομε να φάμε και κοινωνικό τουρισμό πάμε, και μοιράζομε τα σχετικά κουπόνια...
Eίμαστε καλά , ή αποδεικνύομε ότι είμαστε εικόνα και ομοίωση του εθνικού μας ήρωα του καραγκιόζη;;

press.gr
Τρίτη, 02 Μαρτίου 2010
"Αποδείξεις και περιπτεράδες"

"Επί Σημίτη έγινε προσπάθεια να να μπουν ταμιακές μηχανές σε περίπτερα ,ψιλικατζίδικα ταξί
και βενζινάδικα.
Υπήρξαν όμως απειλές και αντιδράσεις και η κυβέρνηση τελικά επέβαλε την απόφασή της μόνο στα ψιλικατζίδικα διότι δεν υποστηρίχτηκαν από τους περιπτεράδες.
Έτσι βρεθήκαμε στο παράδοξο ...
να έχομε διαφορετική φορολόγηση σε περίπτερα - ψιλικατζίδικα
ενώ έχουν αντικείμενο τα ίδια πράγματα, και να υπάρχει ένα είδος αθέμιτου ανταγωνισμού.

Σήμερα πάλι το κράτος προσπαθεί να βάλει μια τάξη και έχομε πάλι τις ίδιες αντιδράσεις και έχω μια απορία πώς μπορεί ενα ψιλικατζίδικο να κόβει αποδείξεις για ένα φακελάκι γαριδάκια, και δεν μπορεί ο περιπτεράς?
Όποιος δεν έχει φωνή να φωνάξει πρέπει να τρώει καρπαζιές?
Πόσο δίκαιο είναι αυτό?"

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Κυριακή της Ορθοδοξίας και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα απαγγείλει πάλι "το σύμβολο της πίστεως", σύμβολο υποταγής της Πολιτείας στις επιταγές και επιθυμίες της Εκκλησίας.

Αδυνατώ να κατανοήσω την θλιβερή αυτή εικόνα που καθιέρωσε ο ξενόφερτος βασιλιάς Χριστιανός-Γουλιέλμος-Φερδινάνδος--Αδόλφος-Γεώργιος.
Δυστυχώς ούτε ο Στεφανόπουλος ούτε ο Παπούλιας είχαν τα κότσια να αντισταθούν , όπως έκανε ο αείμνηστος Κων/νος Καραμανλής κατά τη διάρκεια της θητείας του , χωρίς να τολμήσει η Εκκλησία να βγάλει κιχ.

Καταλαβαίνω τις μεγάλες γιορτές, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να
καταλάβω γιατί τόσος ντόρος και τόσο πάθος γι αυτή την Κυριακή του ορθόδοξου "θριάμβου".
Και γιατί "ορθώς δοκεί" όποιος πιστεύει στις εικόνες-είδωλα και πανηγυρίζει την επαναφορά τους στους ναούς;
Και γιατί δεν είναι επαναφορά της ειδωλολατρίας, όταν ο πιστός δεν πιστεύει π.χ. στην Παναγία
αλλά στην κάθε "θαυματουργή " εικόνα της.
Ποιός δεν έχει δει τις αθώες γυναικούλες να προσκυνούν την "Ιεροσολυμίτισσα" και να σκουπίζουν με ένα κομμάτι βαμβάκι το τζάμι της εικόνας γιανα πάρουν ολίγη αγιοσύνη από το εικόνισμα στο σπίτι τους.

Μήπως όλα αυτά γίνονται γιατί οι εικόνες είναι εκτός από λατρευτικά αντικείμενα και αιτία εισρροής πακτωλού χρημάτων στα παγκάρια;
Μήπως γι αυτό το λόγο η Παναγία της Τήνου δεν γιορτάζει ως "Ευαγγελίστρια" στις 25 Μαρτίου αλλά στις 15 Αυγούστου;
Μήπως ήταν αιρετικός ο Θεόδωρος Στουδίτης και ο Ιωάννης Δαμασκηνός και όχι ο "Κοπρώνυμος";
Από πού ως πού, οι χριστιανοί που έβγαζαν τα μάτια των αγίων απο τις τοιχογραφίες και τις μπογιές από τις εικόνες, για να τα κάνουν ιατρικά θαυματουργά σκονάκια, είχαν δίκιο;
Γιατί τίσο πάθος και τόσος θρίαμβος με αυτή την βλακώδη γιορτή;

Βέβαια η Εκκλησία έχει βρει την καραμέλα ότι : "εμείς δεν λατρεύομε τις εικόνες αλλά τις τιμούμε."
Αυτό είναι όμως είναι το μόνο που δεν γίνεται από το χριστεπώνυμο πλήθος.
Οι εικόνες απείρου κάλλους με τη λατρεία της εικόνας "Άξιόν εστι" δεν μπορούν να μας πείσουν για τη μη λατρεία των εικόνων.
Ακόμη και " αχειροποιήτες " εικόνες έχουν εφεύρει οι σύγχρονοι εικονολάτρες-ειδωλολάτρες
για να μας πουν ότι τις έστειλε ο ίδιος ο Θεός όπως ο Δίας τα¨"διοπετή" είδωλα.
Δεν τις λένε τουλαχιστον....αχυροποίητες!
Και αγαπητοί μου "ορθόδοξοι" πνευματικοί ταγοί, πού πήγε το: "ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον
ουδέ παντός ομοίωμα...." ;;;

Και όλα αυτά από μια άθλια θεούσα γυναίκα την Ειρήνη την Αθηναία η οποία έβγαλε από τη μέση το σύζυγό της Λέοντα Δ' και τύφλωσε και αργότερα σκότωσε τον 25χρονο αυτοκράτορα γιο της για να αναστηλώσει τις εικόνες με πειθήνια οικουμενική σύνοδο και να κάνει έτσι τα χατίρια των αμόρφωτων καλόγερων και της λοιπής βυζαντινής πλέμπας...

Πώς συνδυάζεται η γιορτή αυτή της Ορθοδοξίας με το υβρεολόγιο και τους αναθεματισμούς
εναντίον του Ελληνικού Πολιτισμού είναι ένα αναπάντητο ερώτημα.

Τέλος ας σκεφτούμε όλοι πολύ καλά τα λόγια του μητροπολίτη Ιωαννίνων Θεοκλήτου, ο οποίος
λέει: " Όταν ο πιστός ταυτίζεται με μια εικόνα, αυτό είναι ειδωλολατρία. Και εμείς έχουμε την ευθύνη , διότι ενθαρρύνουμε την ειδωλολατρία όταν περιάγουμε τα λείψανα των αγίων για να γεμίσουμε τα παγκάρια της Εκκλησίας.....Εδώ δεν λέει με βοήθησε η Παναγία, λέει με βοήθησε
η Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα. Αυτό είναι εδωλολατρία όσο κι αν θέλουμε να το εξαγνίσουμε.
Είναι αρρωστημένη πίστη..."
Μήπως θα τον αφορίσετε κι αυτόν ,όπως τότε όλους τους εικονομάχους;

Γιώργος Αγιομυργιανάκης
συνταξιούχος δάσκαλος

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

Η ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Την Κυριακή της Ορθοδοξίας η Εκκλησία μνημονεύει και τιμάει την αναστήλωση των εικόνων από την αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία, εκεί προς το τέλος του 8ου βυζαντινού αιώνα και έπειτα από 50 χρόνια εικονομαχίας και σφοδρών αντιπαραθέσεων.
Οι εορτασμοί αποβλέπουν φυσικά στη δόξα της Ορθοδοξίας, αλλά ταυτόχρονα παρακάμπτουν την ιστορία και κάτω από συμβατικές δοξασίες και τυπικότητες συγκαλύπτουν μια μεγάλη ιδεολογική μάχη και ίσως τη συγκλονιστικότερη περίοδο του βυζαντινού μεσαίωνα. Αυτό είναι που με έκανε ν’ ανοίξω πάλι βιβλία Ιστορίας, όχι για να ανακαλύψω κάτι άγνωστο, αλλά για να υπενθυμίσω γνωστά και καταχωνιασμένα γεγονότα.

Ας αρχίσουμε από την αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία, η οποία αποκατέστησε τις εικόνες και η Εκκλησία τη μνημονεύει ως «ευσεβή». Στην πραγματικότητα υπήρξε αυτό που σήμερα αποκαλούμε «κουμάσι».

Καταγόταν πραγματικά από την Αθήνα και η οικογένειά της φαίνεται ότι ήταν πλούσια και ισχυρή, αλλά οι πληροφορίες που υπάρχουν γι’ αυτήν είναι ελάχιστες. Αγνωστο πώς και γιατί ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Ε΄ (741 - 775), που οι εχθροί του, παπάδες και καλόγεροι, του κόλλησαν το παρατσούκλι Κοπρώνυμος, δεύτερος Ισαυρος στον θρόνο της Κωνσταντινούπολης μετά τον Λέοντα Γ΄, διάλεξε την άγνωστη Ειρήνη από την Αθήνα και την πάντρεψε με τον γιο του, τον κατόπιν μοιραίο αυτοκράτορα Λέοντα Δ΄ (775 - 780).

Από την Ειρήνη δεν έλειπαν τα προσόντα και το κυριότερο, ήξερε να τα κρύβει και να τα φανερώνει ή να τα εξαπολύει ανάλογα με τις περιστάσεις, τις επιδιώξεις και τις φιλοδοξίες της. Ηταν ωραιοτάτη και αυτό πάντοτε αποτελούσε το «ένα το κρατούμενο». Ηταν ευφυής, θρησκόληπτη και όταν ήθελε συμμαζεμένη και φρόνιμη, άλλοτε πάλι εκρηκτική και αχαλίνωτη. Είχε ισχυρή θέληση και αποφασιστικότητα, συνωμοτική πανουργία, παγερή αναλγησία και απεριόριστη απληστία και τέλος, ήξερε να επιλέγει συνεργάτες με τις ίδιες αρετές και τα ίδια ελαττώματα.

Οι δύο πρώτοι Ισαυροι, ο Λέων Γ΄ και ο Κωνσταντίνος Ε΄ θεωρούνται από τους σημαντικότερους αυτοκράτορες του Βυζαντίου. Καλοί και γενναίοι στρατηγοί αντιμετώπισαν τους εισβολείς τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση. Η μεταρρυθμιστική τους νομοθεσία θεωρείται η σημαντικότερη μετά τον Ιουστινιανό, ιδιαίτερα στο οικογενειακό και κληρονομικό δίκαιο. Αυτό που από τους εχθρούς των δύο αυτοκρατόρων ονομάσθηκε εικονομαχία, ήταν στην ουσία της μια βαθιά θρησκευτική μεταρρύθμιση που απέβλεπε να εκσυγχρονίσει το κράτος και την κοινωνία και να το απαλλάξει από την κηδεμονία των παπάδων, των καλογέρων και των δεισιδαιμονιών, από τα «θαύματα» των εικόνων και των «ιερών λειψάνων» και από την αγυρτεία των καλογέρων. Τα όσα διαδραματίσθηκαν στις μέρες μας στη Μονή Βατοπεδίου αποτελούν ασθενές κατάλοιπο του δαιμονικού μείγματος δεισιδαιμονίας, αγυρτείας και απληστίας που κυριαρχούσε την εποχή εκείνη στο Βυζάντιο.

Ωστόσο, η θρησκευτική μεταρρύθμιση, που τελικά επικεντρώθηκε στο ζήτημα των εικόνων, ήταν μέρος μόνο της γενικότερης μεταρρυθμιστικής προσπάθειας. Ο σώφρων και μετριοπαθής και άξιος στρατηγός Λέων Γ΄ θεωρούσε δευτερεύον το ζήτημα των εικόνων και πολλές φορές αναρωτήθηκε αν άξιζε τον κόπο να θυσιάσει, λόγω των λαϊκών αντιδράσεων, τη γενικότερη μεταρρύθμιση. Στην αρχή δεν κατάργησε τις εικόνες αλλά όρισε την ανάρτησή τους σε υψηλότερο σημείο των ναών, όπου δεν θα έφταναν οι θωπείες και οι ασπασμοί των πιστών. Ο γιος και διάδοχός του Κωνσταντίνος Ε΄ υπήρξε πιο ορμητικός και αποφασιστικός. Κατάργησε τις εικόνες, έκλεισε μοναστήρια και εκκλησίες και εξαπέλυσε διωγμούς κατά των θρησκόληπτων μοναχών.

Πολλοί βρίσκουν κοινά σημεία και συγγένειες ανάμεσα σε αυτή την πρώτη θρησκευτική μεταρρύθμιση τον 8ο βυζαντινό αιώνα και στην κατά αρκετούς αιώνες μεταγενέστερη μεταρρύθμιση του Λούθηρου στη Δύση. Αποκαλούν τον Λέοντα Γ΄ «εστεμμένο Λούθηρο». Ωστόσο και οι χώρες ήταν διαφορετικές και κυρίως οι εποχές.

Θα μπορούσαμε, όμως, να αναγνωρίσουμε ένα τουλάχιστον κοινό σημείο μεταξύ των δύο μεταρρυθμίσεων. Την ανάγκη για ουσιαστική θρησκευτική πίστη και την αναζήτηση του Χριστιανισμού, όχι στη λατρευτική τυπολογία, αλλά στην ουσία του Μυστηρίου και της Διδασκαλίας. Ο,τι ήταν για τον Λούθηρο η μετάφραση της Αγίας Γραφής στα γερμανικά, ώστε να την καταλαβαίνει ο λαός, ήταν ίσως για τον Λέοντα Γ΄ η ανάρτηση των εικόνων σε υψηλότερο σημείο και η κατάργηση της λατρείας τους.

Πιθανολογείται ότι ο Λέων Γ΄ εμ-πνεύσθηκε τη θρησκευτική μεταρρύθμιση από την ασιατική αίρεση των Παυλικιανών, η οποία πραγματικά είχε καταργήσει όλους τους λατρευτικούς τύπους και όλη την εξουσιαστική ιεραρχία του κλήρου. Δεν είναι της ώρας να εκθέσουμε τα σχετικά στοιχεία για τη σχέση των Ισαύρων με την αίρεση των Παυλικιανών.

Περισσότερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι υπέρ της μεταρρύθμισης τάχθηκε η ανώτερη τάξη, κυρίως της Κωνσταντινούπολης και των ασιατικών περιοχών. Καθώς και μεγάλο μέρος του ανώτερου κλήρου. Αντιθέτως, ο λαός, οι κατώτερες τάξεις, όλες οι γυναίκες, σύζυγοι, κόρες και αδελφές φανατικών εικονομάχων, και οι δυτικές επαρχίες της Ελλάδας, εκεί όπου εκτυφλωτικά έλαμψε η ειδωλολατρεία και ο αρχαίος πολιτισμός, έμειναν πιστοί στη λατρεία των εικόνων και στη λατρευτική τυπολογία. Πολλοί βλέπουν κατάλοιπα ειδωλολατρείας στην ανάγκη να έχει μορφή και να ανάγεται σε ανθρώπινες εμπειρίες η αποκάλυψη του θεού. Είναι ένα πρόβλημα.

Σε μια τέτοια θύελλα βρέθηκε η Ειρήνη η Αθηναία. Οσο ζούσε ο πεθερός της, ο δυναμικός Κωνσταντίνος Ε΄, έκρυβε τις πεποιθήσεις της. Οταν πέθανε το 775 και έμεινε στον θρόνο ο σύζυγός της, ο μάλλον άβουλος και ανίκανος Λέων Δ΄, έβαλε σε εφαρμογή τα σχέδιά της για την αναστήλωση των εικόνων και την επαναφορά των παπάδων και καλογέρων στην εξουσία. Ωσπου μια μέρα, περιέργως και αιφνιδίως πέθανε ο σύζυγός της Λέων Δ΄. Με κομψό τρόπο μερικοί ιστορικοί σημειώνουν ότι βοήθησε και η ίδια για να πεθάνει. Στην πραγματικότητα τον δολοφόνησε. Αργότερα, όταν νόμισε ότι εμπόδιο στα σχέδιά της ήταν ο γιος της και αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Στ΄ ή αμφισβητούσε την εξουσία της, τον ετύφλωσε σε ηλικία 25 ετών και αργότερα τον δολοφόνησε. Προκάλεσε θύελλα στο κράτος και το τέλος τής δυναστείας των Ισαύρων. Το 787 συνεκάλεσε στη Νίκαια πειθήνια οικουμενική σύνοδο, η οποία αναστήλωσε τις εικόνες. Αυτό το γεγονός, παραβλέποντας και αποσιωπώντας όλα τα άλλα, τιμάει η Εκκλησία (μας) την Κυριακή της Ορθοδοξίας…

Η Ειρήνη πέθανε το 803 εξόριστη στη Λέσβο…

Η δυναστεία των Ισαύρων και το έργο της

Δεν είναι βέβαιο ότι ο Λέων Γ΄, ιδρυτής της δυναστείας, καταγόταν από την Ισαυρία. Θεωρείται πιθανό ότι ονομάσθηκε Ισαυρος από τους εχθρούς του, όπως ο γιος και διάδοχός του Κωνσταντίνος Ε΄ ονομάσθηκε Κοπρώνυμος. Η Ισαυρία ήταν ορεινή περιοχή της Μικράς Ασίας, με λαό πρωτόγονο, ατίθασο και επιθετικό. Επιδιδόταν σε επιδρομές, αρπαγές και ληστείες και η λέξη «ίσαυρος» ήταν συνώνυμη του άρπαγα και του ληστή και είναι πιθανό οι παπάδες και οι καλόγεροι (στρατιές ολόκληρες εκείνη την εποχή) να ονόμασαν έτσι τον Λέοντα Γ΄ για να τον συνδέσουν με φρικτά ελαττώματα και να τον συκοφαντήσουν. Με αυτό το προσωνύμιο έμεινε στην ιστορία, αλλά και με τη φήμη συνετού και γενναίου μονάρχη που πολέμησε αποφασιστικά τους εχθρούς και επιδρομείς και άφησε πίσω του πλούσιο νομοθετικό και μεταρρυθμιστικό έργο.

Η εικονομαχία ήταν μια μεγάλη ιδεολογική μάχη που κράτησε παραπάνω από έναν αιώνα και απέβλεπε να αποκαθάρει τη θρησκευτική πίστη από τη λατρευτική τυπολογία και να αλλάξει το κράτος και την κοινωνία. Πολλοί ιστορικοί γράφουν ότι οι Ισαυροι κατάργησαν τη δουλοπαροικία. Είναι ίσως υπερβολή. Προσπάθησαν όμως να κάνουν ανθρωπινότερες τις σχέσεις στον γεωργικό τομέα που τότε ήταν ο κύριος τομέας παραγωγής υλικών αγαθών. Το ίδιο ενίσχυσαν τη νομική θέση της γυναίκας μέσα στην οικογένεια.

Η φορά των γεγονότων και η λογική της αντιπαράθεσης οδήγησαν τους Ισαυρους να δώσουν την κύρια μάχη στο ζήτημα των εικόνων. Και να τη χάσουν, να ηττηθούν. Η εικονομαχία ήταν ένα μεταρρυθμιστικό κίνημα των ανωτέρων τάξεων της κοινωνίας και της διοίκησης, του κράτους και της Εκκλησίας. Ο 20ός αιώνας μάς συνήθισε να προσέχουμε τις κινήσεις των λαϊκών μαζών και συχνά να παραβλέπουμε τις κινήσεις των «ελίτ». Φαίνεται όμως ότι η ιστορία είναι γεμάτη από πρωτοβουλίες των «ελίτ» που διοχετεύονται στις λαϊκές μάζες. Η εικονομαχία δεν διοχετεύθηκε ποτέ στις λαϊκές μάζες, οι οποίες παρέμειναν πιστές στις θρησκευτικές παραδόσεις και στη λατρεία των εικόνων.

Η εικονομαχία συνάντησε τη σθεναρή και μανιασμένη εχθρότητα του Πάπα και των άλλων πατριαρχείων, της Αλεξανδρείας, των Ιεροσολύμων και της Αντιοχείας. Σε σχέση με τη Ρώμη υπήρξε κατά κάποιο τρόπο ο πρόδρομος του μετέπειτα Σχίσματος. Οι Ισαυροι βρήκαν την ευκαιρία να αποσπάσουν από τη δικαιοδοσία του Πάπα τις δυτικές επαρχίες, κυρίως την Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου.

Οι εικόνες και η λατρεία τους ικανοποιούσαν δύο ανάγκες του αναλφάβητου λαού: Την προσδοκία του «θαύματος» και της σωτηρίας και την ανάγκη να γνωρίσουν μέσω της εικόνας και της παράστασης τα περιστατικά και τους ήρωες της Αγίας Γραφής και κυρίως της Καινής Διαθήκης. Ανεξάρτητα από τη δαιμονική δραστηριότητα της Ειρήνης της Αθηναίας, είναι αυτές οι ανάγκες που κράτησαν έως σήμερα τη λατρεία των εικόνων αλλά και τη «διαπλοκή» γύρω από αυτές της δεισιδαιμονίας, της αγυρτίας και της απληστίας.

Αρθρο του Α. Καρκαγιάννη στην Καθημερινή

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ

Η Κυριακή των Απόκρεω...
Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΑΓΙΟΜΥΡΓΙΑΝΝΑΚΗ
συνταξιούχο δάσκαλο

Την Κυριακή των Απόκρεω ,η ευαγγελική περικοπή μιλά για τη Δευτέρα Παρουσία.
Δεν έχω ακούσει όμως ποτέ κανένα "Ανθιμο" να λέει αυτά που πρέπει. Θυμάμαι ένα γέροντα καλόγερο που κάθε Σάββατο, όταν τελείωνα το μάθημα, που ήταν το ευαγγέλιο, κρατούσε τα παιδιά και τους έκανε κατηχητικό.
Έτυχε λοιπόν, ένα από αυτά τα Σάββατα να είναι παραμονή της Κυριακής των Απόκρεω
και ο καλόγερος ήρθε μια ώρα νωρίτερα και κάθησε σε μιαν άκρη μέχρι να τελειώσω.
Εξηγούσα λοιπόν στούς μαθητές πως ο Θεός δεν θα μας βάλει στον Παράδεισο επειδή ανάψαμε μια χούφτα κεριά και κάναμε 100 μετάνοιες και άλλες 100 φορές το σταυρό μας. Πρέπει τις Κυριακές να τις αφιερώνομε στον Κύριο, που γι αυτό το λόγο λέγονται Κυριακές. Τι κάνομε όμως εμείς; Σηκωνόμαστε το πρωί, βάζομε τα καλά μας και ...

πηγαίνομε στην εκκλησία. Όλα καλά!
Μετά, ο μπαμπάς στο καφενείο και η μαμά στο σπίτι για το μαγείρευμα.
Το μεσημέρι όλοι καθόμαστε στο πλούσιο κυριακάτικο τραπέζι...
Έτσι αφιερώσαμε την ημέρα μας στον Κύριο;
Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε το Ευαγγέλιο της Κυριακής των Απόκρεω; Μήπως θα ήταν πιο καλό να μην πάω στην εκκλησία και να πάω να σκάψω με το τρακτέρ μου το χωράφι της κυρα-Μαρίας που είναι πάμπτωχη κι έχει να θρέψει και τρία παιδιά; Μήπως θα ήταν καλύτερα να πάρω μερικές σοκολάτες και καραμέλλες και να πάω σ' ένα νοσοκομείο, να προσφέρω λίγη συντροφιά σε άρρωστα παιδιά και γέροντες;
Μήπως μια επίσκεψή μου στη φυλακή με δυο κούτες τσιγάρα και ένα παρηγορητικό λόγο, θα απάλυνε την ψυχή των φυλακισμένων και θα τους έκανε καλύτερους ανθρώπους;
Ειδάλλως, πώς θα ξεχωρίσει ο Θεός αν είμαι κατσίκι ή πρόβατο; Υπάρχει άλλος τρόπος;
Μήπως όταν κάνω πολλές αρτοκλασίες, μνημόσυνα, αγιασμούς, και ευχέλαια;
Μήπως όταν χτίσω μια εκκλησούλα; OXI, ένα μεγάλο "ΟΧΙ" !
Δεν θα κάνεις αυτά που άκουσα από ένα λα'ι'κό θεολόγο-καθηγητή εκκλησιαστικής σχολής- που μια Κυριακή στο κήρυγμά του, πριν μερικά χρόνια έλεγε: "...Ωραίες είναι οι καλές πράξεις, αλλά πρώτα απ' όλα είναι οι ιερουργίες..."
Όποιος θέλει παράδεισο και γαλήνη ψυχής μόνο ένας δρόμος υπάρχει...
Ό,τι λέει το Ευαγγέλιο της Κυριακής των Απόκρεω.
Αυτά έλεγα στα πιτσιρίκια της δεκαετίας του 1970. Και ο γηραιός καλόγερος, σαν να τα άκουγε αυτά πρώτη φορά, με χειροκρότησε και μου ζήτησε να κάνω εγώ το κήρυγμα στην εκκλησία...
Αναρτήθηκε από press.gr@hotmail.com

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ !

Παρακολουθώ τις οικονομικές αδυναμίες της χώρας μας και προσπαθώντας να καταλάβω πώς φτάσαμε ως εδώ έχω βγάλει ορισμένα συμπεράσματα για την κατρακύλα της ,που είναι αποτέλεσμα της διακυβέρνησης του τόπου από το 1974 μέχρι σήμερα.

Μέχρι τότε ούτε χρέη ούτε ελλείμματα. Κι ας έτρωγαν και οι χουντικοί .

Στη συνέχεια η επταετία του Καραμανλή , που υπό την πίεση της αντιπολίτευσης και ιδιαιτέρως του Α. Παπανδρέου και του δημαγωγικού του λόγου , αναγκάζεται να κάνει εκπτώσεις σ' όλους τους τομείς και να δίνει παροχές. Κι όσο πιο πολλή πίεση ασκείται

τόσο μεγαλύτερες γίνονται και οι παροχές.

Ο πολιορκητικός κριός , που είναι οι συνδικαλιστές , καταφέρνουν να εκπορθήσουν το 1981 το "Μαξίμου" και να αρχίσει με ταχύτερους ρυθμούς η κοινωνική και κυρίως η οικονομική κατηφόρα της χώρας.

Όλες οι συνθήκες ήταν ευνο'ι'κές για να πάει η χώρα μπροστά.

Το πετρέλαιο έχει σταθεροποιηθεί, καθώς και το δολάριο.

Κι όχι μόνον αυτό. Άρχισαν να εισρέουν από την "καταραμένη" ΕΟΚ δισεκατομμύρια

ευρώ.

Άρχισε όμως και η ικανοποίηση των συνδικαλιστικών αιτημάτων Το χρήμα ρέει άφθονο.

" Πάρε κόσμε " και αργότερα "Τσοβόλα δώστα όλα"

Καί οι "Τσοβόλες" τάδωσαν όλα. Το βαρύ πεπόνι ο Αρσένης φεύγει και ο Σημίτης προσπαθεί να βάλει τάξη στην άθλια παπανδρε'ι'κή-αρσενική οικονομία..

Εϊναι όμως αργά! Ο Ζολώτας -θυμόμαστε-δεν έχει λεφτά να πληρώσει τις ανελαστικές

δαπάνες της χώρας. Τόσο καλά πήγαινε η οικονομία της ,μετά από 8 χρόνια σοσιαλιστικής διακυβέρνησης!!!

Και τα χρέη πάνε στα ύψη. Είναι γνωστά τα οικονομικά δεδομένα της εποχής. Δάνεια, δάνεια, δάνεια...Τέτοια αφροσύνη και οικονομική ασχετοσύνη δεν ξανάγινε απο καμιά κυβέρνηση του τόπου...

Στη συνέχεια, όλες οι επόμενες κυβερνήσεις αναγκάζονται κι αυτές να δανείζονται

άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο. Χαρίζουν λεφτά και πλειοδοτούν σε παροχές

κι αυξήσεις, μετά από εκβιαστικές συνδικαλιστικές απαιτήσεις.



Ο κατήφορος που ξεκίνησε το 1981 δεν είχε σταματημό.



Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Καί ξαφνιαζόμαστε με τα επιδόματα και τους αφορολόγητους παχυλούς μισθούς σε όλο το τοπίο του δημόσιου τομέα.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου-δεν ξεχνάμε- το ήξερε πως υπήρχαν τα περίφημα "ρετιρέ"

τα οποία εκείνος εξέθρεψε αλλά χάιδευε τα αυτιά τους.

Μην παραξενευόμαστε σήμερα εμείς όταν τα media μας βομβαρδίζουν με τους προκλητικούς μισθούς στην ΕΡΤ στις εφορίες και τα τελωνεία.

Αυτά κάποιοι τά έδωσαν και κάποιοι τα πήραν.

Έχει λοιπόν χρέος η σημερινή κυβέρνηση να αποκαταστήσει την ισοτιμία και την ισονομία κόβοντας όλα τα οικονομικά προνόμια ΟΠΟΥ κι αν έχουν δοθεί.

Να ξανακάνει μοίρασμα της "τράπουλας" από την αρχή με δικαιοσύνη και να πάρει τα χρήματα που έχει ανάγκη από αυτούς που τόσα χρόνια τρώνε από το δικό μου υστέρημα.

Ναι, να κάνει μείωση μισθών, τόση όση χρειάζεται για να επανέλθει η οικονομική τάξη

στη μισθολιγική λαίλαπα που δημιούργησε πληβείους και πατρίκιους.

Όσο για τις απειλές των συνδικα ληστάδων...ήρθε ο καιρός να μάθουν "πόσα απίδια χωρά ο σάκκος"



ΓΙΩΡΓΟΣ Α.

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΚΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥΣ

"Ως συμβαίνειν, διαιρεθήναι τα πλήθη και τους
μεν Ιωαννίτας λέγεσθαι, τους δε Βασιλείτας,
Γρηγορίτας τους λοιπούς"

(Patrologia Graeca)


Toν 11o αιώνα μόνο ξύλο που δεν έπαιξαν οι ιερωμένοι και οι θεολογούντες,
για το ποιος είναι καλύτερος Ιεράρχης από τους τρεις γνωστούς προστάτες.

Έτσι για να μην τσακώνονται οι χριστιανοί, πήγαν και οι τρείς μαζί στα
όνειρα του μητροπολίτη Ευχα'ι'τών Ιωάννη Μαυρόποδα παρακαλώντας τον
να σταματήσει ο τριχασμός των πιστών.
Κατόπιν τούτου, ο δεσπότης κάθησε και έγραψε κατά παραγγελία τους ύμνους
για τους τρεις Ιεράρχες.
Έτσι καθιερώθηκε και η σχετική θρησκευτική γιορτή.
Αλλά πότε συνδέθηκε με τα ελληνικά γράμματα και έγινε σχολική γιορτή?

'Ηδη από τη δημιουργία του Ελληνικού Κράτους επικρατεί ο "ελληνοχριστιανικός
πολιτισμός" του Ζαμπέλιου και δειλά δειλά άρχισε να φαίνεται η σύνδεση των
τριών Ιεραρχών με την ελληνική παιδεία.
Οταν δε Παπαρρηγόπουλος εκφωνεί το 1883 το λόγο για το μνημόσυνο των ευεργετών
του Πανεπιστημίου, μιλώντας για τους ευεργέτες
δεν εννοεί αυτούς που έκαναν δωρεές, όπως ο Μαυροκορδάτος, αλλά τους Πατέρες της
Εκκλησίας και μάλιστα τους τρεις "μεγίστους φωστήρας".

Το 1935-36 έγινε Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων στην υπηρεσιακή κυβέρνηση
Δεμερτζή και το 1945 στην κυβέρνηση Βούλγαρη, ο Δημήτριος Μπαλάνος (1877-1959),
ο οποίος ήταν και καθηγητής θεολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών και ακαδημα'ι'κός.
Ο άνθρωπος αυτός είχε μια έντονη παρουσία στη στήριξη του "ελληνοχριστιανικού
πολιτισμού" με ομιλίες με δημοσιεύματα και τη συγγραφική του δραστηριότητα.

Στις 30 Ιανουαρίου 1948 εκφωνεί τον πανηγυρικό κατά τη διάρκεια του εορτασμού
των τριών Ιεραρχών στο πανεπιστήμιο και " εζητήθη να δηλωθεί ο εν τω προσώπω
των αρμονικός συνδυασμός κλασσικής παιδείας και χριστιανικού κηρύγματος"
Έτσι αναγνωρίζονται ως "υποδειγματικοί εκπρόσωποι του ελληνοχριστιανικού
πολιτισμού" και καθιερώνονται ως προστάτες των γραμμάτων και της Παιδείας.

Η προτροπή του Μπαλάνου γίνεται ασμένως δεκτή λόγω των συνθηκών που επικρατούν
εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου που βρίσκεται στην κορύφωσή του και της απαραίτητης
αποκήρυξης της αθε'ί'ας του κομμουνισμού.
Βέβαια και πριν τον Μπαλάνο, άλλος ένας καθηγητής πανεπιστημίου, ο Παναγιώτης
Μπρατσιώτης (1889-1982) από το 1939, μιλούσε για εθνική παρακμή και παρότρυνε
το ελληνικό κατεστημένο να λύσει όλα τα κοινωνικά προβληματα με τις διδαχές
των Τριών Ιεραρχών
Μπλεγμένος με τις παραεκκλησιαστικές οργανώσεις "Απόστολος Παύλος","ΑγΒασίλειος",
"Ζωή" και "Χριστιανικός Κοινωνικός Κύκλος", κατορθώνει με τις εισηγήσεις του,
να μπει ο ελληνοχριστιανιμός στο σύνταγμα του 1952, που ήταν η βάση της πολιτικής
οργάνωσης της μετεμφυλιακής περιόδου.

Το 1955-56 ο Μπρατσιώτης γίνεται πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών και φτιάχνει
το λάβαρο που απεικονίζει τους Τρείς Ιεράρχες και το τοποθετεί στη μεγάλη
αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου παρουσία του βασιλέως Παύλου...
Μέχρι τότε, το Πανεπιστήμιο διέθετε ένα άλλο λάβαρο το οποίο απεικόνιζε τη
θεά Αθηνά, θεά της σοφίας και της γνώσης που ήταν έργο του ζωγράφου Ν. Γκύζη.
Το ελληνοχριστιανικό αυτό λάβαρο παρέμεινε στην αίθουσα αυτή μέχρι το 1987
που μεταφέρθηκε από τον πρύτανη Μιχ. Σταθόπουλο στο μουσείου του Πανεπιστημίου.

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΖΕ'Ι'ΜΠΕΚΙΚΟΥ

Ο θάνατος του ζεϊμπέκικου
Κρύο χιόνι παγωνιά αναμμένο το τζάκι να πυρώνει με την κοκορόσουπα ν’ αχνίζει στην χύτρα τι άλλο να κάνουμε δυο ζευγάρια παρέα το ρίξαμε στα ρακόμελα μέχρι που έπεσε η φαϊνή ιδέα. «ρε δεν κατεβαίνουμε στο χάνι, Σαββάτο σήμερα θα έχει κόσμο και μεζέ καλό». Χωρίς δεύτερη σκέψη καβαλήσαμε τ’ όχημα και πήραμε δρόμο για το χάνι στον κάμπο. Όταν φτάσαμε είχε ήδη αρκετό κόσμο. Πιάσαμε τραπέζι ανάμεσα παράθυρο και τζάκι και το στρώσαμε στο φαγοπότι. Γύρω μας πρωτευουσιάνοι γουικέντηδες, ζευγάρια και οικογένειες που βγήκαν να ξεσκάσουν σαν άνθρωποι καμιά πενηνταριά νοματαίοι και, πρέπει να ‘μασταν. Ζεστή η ατμόσφαιρα κρασιά μεζέδες και ρακές να πηγαινοέρχονται κάποια στιγμή άναψε το κέφι και στήθηκε ο χορός.

Χοροί κυκλικοί με την φωτιά στην μέση, χοροί ελληνικοί, εξώστρεφοι, με φούρλες και καμώματα, με γέλια και νάζι, χοροί που λατρεύουν την βροχή και τον ήλιο, που δοξάζουν την φύση και τους κύκλους της. Χοροί που με τους αριστερόστροφους κύκλους τους ακολουθούν την κίνηση της γης σαν να δίνουν φόρα στην ζωή να πάει παραπέρα. Από μικρός μου άρεσε κι έμαθα να χορεύω. Είχα δασκάλους άξιους βουνίσιους και θαλασσινούς, καμπίσιους και νομάδες που μ’ έμαθαν πρώτα την ψυχή του κάθε χορού και μετά τα βήματά του. Διότι ο βηματισμός είναι το πρώτο που φαίνεται αλλά το τελευταίο που εκδηλώνεται. Ο χορευτής που ξέρει να χορεύει λίγο νοιάζεται για τα βήματα. Αυτά έρχονται από μόνα τους αρκεί να ξέρεις «το πνεύμα» του χορού και να βάζεις την ψυχή σου μέσα και τότε το σώμα απλώς ακολουθεί σαν αυτόματο.

Έτσι κουτσοπίνοντας και κουτσοτρώγοντας, τραγουδώντας και χορεύοντας περνούσαν οι ώρες μέχρι που πήρε πιά να νυχτώνει για τα καλά, όμως ο κράσος στα κεφάλια μας στιγμή δεν μας άφηνε να σταθούμε και δώσ’ του χορό και δώσ’ του τραγούδι. Κάποια στιγμή λοιπόν πλησιάζει μια κυρία μεσόκοπη και τροφαντή τον γιό του κάπελα που είχε την μουσική επιμέλεια κάτι του ψιθύρισε τσιμπώντας του το μάγουλο κι έπιασε πόστο στην μέση του χορού μέχρι που ακούστηκαν οι πρώτες νότες της παραγγελιάς της. Ζεϊμπέκικος.

Μεμιάς όλες σχεδόν οι γυναίκες βρέθηκαν μπουλούκι στην μέση και οι άντρες πέριξ στα γόνατα να βαράνε παλαμάκια. Η κυρία που έδωσε την παραγγελιά στην μέση να μου θυμίζει φώκια έξω από το νερό ανάμεσα στο υπόλοιπο θηλυκό μπουλούκι που όλο μαζί όπως το έβλεπα περισσότερο μου έκανε με πάτημα σταφυλιών παρά για χορό και μάλιστα ζεϊμπέκικο. Και οι άντρε πάντα στα γόνατα να βαράνε παλαμάκια.

Ζεϊμπέκικο μ’ έμαθε ο μακαρίτης ο κυρ Κώστας. Παλιός ρεμπέτης περιπλανώμενος με τον αραμπά μανάβης στο επάγγελμα, φίλος του Μάρκου Βαμβακάρη, μικρασιάτης πρόσφυγας, άνθρωπος του μόχθου και του πόνου, είχε τον ζεϊμπέκικο στο αίμα του και παρηγοριά του. Όταν του ζήτησα να μου μάθει να τον χορεύω η πρώτη κουβέντα που μου είπε ήταν πως τον ζεϊμπέκικο δεν τον μαθαίνει κανείς αλλά τον βιώνει. Υποχωρώντας μπροστά στην επιμονή μου δέχτηκε τελικά κι έτσι ευτύχησα να μάθω ζεϊμπέκικο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο μάθημα. Έστρωσε τον ταβλά αγκινάρα κ-κιόφυλλα (φύλλα από κουκιά) και ρακί πιάσαμε ριζά μια ελιά από κάτου και μια ολόκληρη μέρα καθόταν και μού ‘λεγε για τον χορό αυτό.

Ζεϊμπέκικος: αρχαίος χορός της Θράκης που οι ζεϊμπέκηδες τον μετέφεραν στην μικρά ασία και από εκεί επέστρεψε μαζί με τους μικρασιάτες πρόσφυγες. Χορός κατ’ εξοχήν ανδρικός πολεμικός συνεπακόλουθος της ήττας. Όταν ένας άνδρας χορεύει ζεϊμπέκικο έχει ήδη χάσει την μάχη οι συμπολεμιστές του είναι πια νεκροί και αυτός ο μόνος ζωντανός μάχεται να παραμείνει ζωντανός. Για τον χορευτή που χορεύει ζεϊμπέκικο δεν υπάρχουν άλλοι. Είναι μόνος του ηττημένος πονεμένος χωρίς δυνάμεις παραπαίει και παραπατά χάνει τον ρυθμό της ζωής και τον ξαναβρίσκει χτυπά απελπισμένα στα τυφλά εκλιπαρεί και οδύρεται είναι ζαλισμένος χαμένος λαβωμένος μόνος κι έρημος μα συνεχίζει. Όταν κάποιος χορεύει ζεϊμπέκικο δεν έχει πιά τίποτ’ άλλο να χάσει είναι ήδη νεκρός ψυχορραγεί και αυτό το ψυχορράγημα είναι οι κινήσεις του σώματος. Δεν υπάρχουν βήματα δεν υπάρχει αρχή μέση και τέλος δεν υπάρχει σχέδιο. Το σώμα αγωνίζεται να επιβιώσει όπως όπως. Πέφτει και ξανασηκώνεται γονατίζει και τρικλίζει στρίβει στα τυφλά έχει χάσει την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Γυρίζει ο χορευτής γύρω από τον εαυτό του κυκλωμένος από εχθρούς πόνους και βάσανα που τον χτυπούν από παντού. Πολεμάει για να ζήσει κι ας είναι ήδη νεκρός. Κάποιες φορές χτυπά το χέρι του στο πάτωμα όπως χτυπά ο νεκρός την πόρτα του Άδη. Ν’ ανοίξει να μπει να ησυχάσει. Αυτά μου έδινε ο κυρ Κώστας και πιάνοντας μια αράχνη που είχε στήσει τον ιστό της στα σκέρβελα της ρίζας που καθόμασταν της έκοψε τα πόδια με τον σουγιά και μ’ έβαλε να τα παρατηρώ. «τα βλέπεις»; μου ‘λεγε «τα βλέπεις τα ποδάρια πως κουνιούνται ακόμα κι ας είναι η αράχνη νεκρή; Ε αυτός είναι ο ζεϊμπέκικος κι όπως κάθε ποδάρι έχει τον δικό του διαφορετικό σπασμό έτσι και κάθε χορευτής έχει τον δικό του τρόπο τις δικές του κινήσεις» Ο χορός των νεκρών, ο χορός των χαμένων, ο χορός των πονεμένων. Ο χορός των μόνων όπως μόνοι είμαστε όλοι μπροστά στον πόνο και στον θάνατο.

Υπάρχουν δυό ειδών ζεϊμπέκικοι. Ο ένας είναι ο πεταχτός και τον χορεύουν οι νέοι. Ο άλλος είναι ο αργός ο βαρύς κι ασήκωτος, τον λένε γιουρούκικο και τον χορεύουν οι έμπειροι οι μάγκες. Ο πεταχτός έχει σάλτα και πηδήματα και πολεμάει από το στήθος κι απάνω. Στον πεταχτό δε ανήκουν και τα χτυπήματα της φτέρνας κίνηση που υποδηλώνει ότι ο χορευτής-πολεμιστής αντέχει ακόμα και στέκεται στα πόδια του και πως όσο οι φτέρνες του είναι αλάβωτες αυτός δεν πέφτει. Θυμήθηκε κανείς τον Αχιλλέα μήπως;;; Αντίθετα ο γιουρούκικος ζεϊμπέκικος είναι σέρτικος, ο χορευτής είναι σχεδόν ακίνητος και περιστρέφεται πολεμώντας χαμηλά, στην κοιλιά και κάτω. Μου λεγε ο κυρ Κώστας πως παλιά οι παππούδες του χρησιμοποιούσαν τον ζεϊμπέκικο σε επιδείξεις οπλομαχητικής με μαχαίρι.( Εδώ αξίζει να σημειώσω πως ο κυρ Κώστας ήταν αυτό που λέμε μαχαιράς και είχε πάντα πάνω του μια μικρή φαλτσέτα που δεν την αποχωριζόταν ποτέ και για κανένα λόγο).

Η ιεροτελεστία τώρα του ζεϊμπέκικου ξεκινάει πολύ πριν. Δεν νοείται είναι νόμος απαράβατος για να χορέψει κανείς τον χορό αυτό να έχει πρώτα το κεφάλι του «γεμάτο» να έχει πιει δηλαδή αρκετά. «χωρίς θεία κοινωνία ζεϊμπέκικος δεν γίνεται» μου έλεγε ο κυρ Κώστας όπου ως θεία κοινωνία εννοούσε βέβαια την πόση μιας τουλάχιστον τρίλιτρης νταμιτζάνας κρασιού. «Η ζαλάδα της μάχης δεν διαφέρει γιέ μου από την ζαλάδα του κρασιού κι ο ζεϊμπέκικος είναι μάχη» μου ‘λεγε. Πιές για να χορέψεις και μην χορέψεις αν δεν πιείς, νόμος. Ένας άλλος νόμος του ζεϊμπέκικου είναι πως δεν χορεύεται ποτέ στο χώμα. Ο ζεϊμπέκικος χορεύεται στο πλακόστρωτο, στα μαρμαρένια αλώνια, στην πλατεία του χωριού και στην αυλή του χάρου. Ζεϊμπέκικος δεν χορεύεται στα οικογενειακά γλέντια στις χαρές και στα πανηγύρια παρ’ εκτός ως εξαίρεση αν ένας κάποιος θέλει να εκφράσει τον δικό του τον προσωπικό του πόνο ικετεύοντας εν μέσω της κοινότητας. Δεν είναι χορός της χαράς είναι χορός χθόνιος του θανάτου και του πόνου. Δεν δημιουργεί ατμόσφαιρα μόνο εκφράζει το συναίσθημα του χορευτή. Δεν εκφράζει το σύνολο εκφράζει μόνο τον πόνο του ενός που κάθε φορά χορεύει. Τον χορευτή που χορεύει ζεϊμπέκικο δεν τον ενοχλεί κανείς. Εκείνη την ώρα αυτός είναι ο ιερέας της ζωής του και ο ελάχιστος σεβασμός απαγορεύει γονατιστούς τριγύρω να του βαράνε παλαμάκια. Για να μην πω για κάτι κουτσαβάκικες γελοιότητες με κρασοπότηρα στο κεφάλι και για… διαλλείματα προς πόση.

Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να κάνω την θεωρία πράξη μ’ έβαλε ο κυρ Κώστας στην αυλή μ’ έκανε στουπί στο μεθύσι σηκώθηκε τρικλίζοντας κι αυτός μέτρησε τέσσερα επί τέσσερα βήματα οριοθέτησε τις γωνίες με βασιλικούς στην γλάστρα μου χάρισε ένα μαντήλι που ‘χε φέρει από την πατρίδα του μου το φόρεσε στο λαιμό και μ’ έβαλε να χορέψω. «κλαψε και χόρεψε τώρα που είσαι νιός και όλα τα μπορείς» μου είπε και αφού στραγγίξαμε άλλη μια φορά τα ποτήρια μπήκα στον χορό. Εκεί σ’ εκείνη την αυλή με τα ζουμπούλια τους βασιλικούς τις λεβάντες και τους πανσέδες μια φορά την εβδομάδα επί ένα ολόκληρο καλοκαίρι μάθαινα ζεϊμπέκικο. Στο τραπέζι ο κυρ Κώστας και ο πατέρας μου να κερνάνε και να πίνουν ο μεν πατέρας μου γελώντας τρανταχτά πως πάταγα σταφύλια ο δε κυρ Κώστας να χύνει το κρασί «σπονδή στ’ αγύριστο κεφάλι μου» όπως έλεγε αλλά στην πραγματικότητα για να χάσουμε το μέτρημα του πόσο ήπιε όπως του έλεγα. Μια φορά μάλιστα θυμάμαι εκεί που χόρευα «τα δυο σου χέρια πήρανε βεργούλες και με δείρανε» (μόλις είχα φάει μια γερή χυλόπιτα χαχα) μου έπεσε από την τσέπη ένα κέρμα κι έσκυψα ο νέος να το μαζέψω αλλά αμέσως πετάχτηκε ο κυρ Κώστας έδωσε μια κλωτσιά στο νόμισμα και με στριφογύρισε από τον ώμο «ρε αν η γκόμενα δεν άξιζε μία προς τι το ζεϊμπέκικο»; «στον πόλεμο θα έσκυβες να πιάσεις το κέρμα αν σου έπεφτε»; «ρε όταν πεθάνω εσύ θα σκέφτεσαι τις τσέπες σου»;

Έτσι λοιπόν τον έμαθα τον ζεϊμπέκικο και να που τώρα εικοσιπέντε χρόνια μετά στο χάνι τούτο εν μέσω κεφιού και γλεντιού να βλέπω ένα μπουλούκι γυναίκες να ξευτιλίζουν τον ζεϊμπέκικο κουνώντας τα βυζιά τους για να κάνουν κέφι κι ένα μάτσο ανδρείκελα γονατιστά να τους βαράνε παλαμάκια.

Δεν θα ξεχάσω τα λόγια που μου είχε πει ο μακαρίτης όταν τον ρώτησα αν οι γυναίκες δικαιούνται και μπορούν να χορέψουν ζεϊμπέκικο. Ναι-μου απάντησε- και μπορούν και δικαιούνται, όταν δεν έχει μείνει πια κανένας άντρας. Μόνο τότε, όταν δεν έχει μείνει κανένας άντρας. Βαριές κουβέντες και προφητικές μου έλεγε ο κυρ Κώστας αλλά τότε εγώ δεν το ήξερα ακόμα. Λίγο αργότερα όταν ο γιός του κάπελα έβαλε τσιφτετέλια το σκηνικό άλλαξε εντελώς. Ένα μάτσο ανδρείκελα να κουνάνε τις σαπιοκοιλιές τους χορεύοντας… τσιφτετέλι και από κάτω το άλλο μάτσο από ανδρόγυνες να χτυπάνε… παλαμάκια. Αίσχος!

Προχθές το βράδυ, εκεί στο χάνι, αργά στο τέλος, χόρεψα κι εγώ έναν ζεϊμπέκικο στον σηκωμό να φύγω. Τον χόρεψα κλαίγοντας για τον ζεϊμπέκικο που πέθανε. Τον χόρεψα κλαίγοντας για τις γυναίκες που έμειναν χωρίς άντρες. Τον χόρεψα για τους άντρες που έμειναν χωρίς γυναίκες. Τον χόρεψα ικετεύοντας για τα παιδιά που ποτέ δεν θα μάθουν τι είναι ο ζεϊμπέκικος. Τον χόρεψα και εισέπραξα… χειροκρότημα… τι ντροπή… εγώ να πονάω και αυτοί να με χειροκροτούν… σαδιστές, υβριστές, ανάγωγοι.

ΥΓ. βέβαια είδα και άλλα κουλά στον χορό όπως για παράδειγμα τσάμικο να τον σέρνει γυναίκα και οι άντρες να ακολουθάν από πίσω, είδα καλαματιανό να… σέρνεται και συρτό να.. ίπταται αλλά γι αυτά ίσως κάποια άλλη φορά να γράψω κάτι.

ΚΛΕΙΤΩΡ

H ΥΠΑΤΙΑ


Kατά χριστιανών (για να μη γίνει της . . . )

. . .Υπατίας της Αλεξανδρινής)


Στα όρια του φασισμού, στο λυκόφως του ορθολογισμού, στη σπορά ενός καινούριου πνευματικού μεσαίωνα, ο χριστιανισμός συνεχίζει να αποτελεί για τον δυτικό κόσμο, και ακόμα περισσότερο για καθυστερημένες, όπως η ελληνική, κοινωνίες, το τελευταίο ταμπού. Το ιερό στο οποίο απαγορεύεται διά ροπάλου να εναντιωθείς, σε αντίθεση με οποιονδήποτε άλλον -ισμό. Το ποινικά κολάσιμο σε περίπτωση που το λοιδορήσεις. Η πιστοποίηση του ενάρετου, του καλού και αγαθού, των πράξεων και των σκέψεών σου, μέσα από τσιρκολανικές διαδικασίες ορκωμοσιών σε δικαστήρια και βουλές, σχολικούς εκκλησιασμούς, διαστρέβλωση της ιστορικής και επιστημονικής αλήθειας, αντισυνταγματικής επισημότητας σε ένα Σύνταγμα που μιλάει για το δικαίωμα στην ανεξιθρησκία, γεωγραφικής καταπάτησης περιοχών και σκοτεινής διαχείρισης εθνικών θησαυρών. Είναι τουλάχιστον αστείο, κι αυτός είναι ο πιο ευγενικός χαρακτηρισμός που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, το μούδιασμα των περισσότερων από τους κατ' επάγγελμα κατηγόρους στραβών κι ανάποδων απέναντι στις ανομίες των επίσημων εκπροσώπων του χριστιανισμού. Οι ίδιοι που με αφελή ευκολία ισοφαρίζουν τη ναζιστική σβάστικα με το κομμουνιστικό σφυροδρέπανο και ταυτίζουν τη μαρξιστική ιδεολογία με τα εγκλήματα της εφαρμοσμένης σοβιετικής κακοποίησής της ξεπερνούν ξώφαλτσα την εγκληματική φύση του εφαρμοσμένου χριστιανισμού, σαν να πρόκειται για κομμωτικό ατύχημα. Και χαιρετίζουν με αγαλλίαση τη χρησιμοποίηση ενός ρωμαϊκού συμβόλου του βασάνου και του θανάτου, του σταυρού, ως θυμιατήρι ελπίδας, αγάπης και αγαλλίασης. Φτάνοντας στο σημείο να θεωρούμε γεγονός ικανό να προκαλέσει ταραχές και επεισόδια την κυκλοφορία μιας ταινίας με θέμα τη ζωή, τη σκέψη και τον φρικτό θάνατο στα χέρια μαινόμενων χριστιανών, κατόπιν εντολής του αγίου της εκκλησίας μας επισκόπου Κυρίλλου (εορτάζεται στις 9 Ιουνίου), της φιλοσόφου και μαθηματικού του αρχαίου κόσμου Υπατίας της Αλεξανδρινής. Την «Agora» του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, με τη Ρέιτσελ Βάιζ στον ρόλο της Υπατίας, που κυκλοφορεί στις αίθουσες την ερχόμενη Πέμπτη.

Για να είμαι ειλικρινής, προσδοκώ να γίνει σούσουρο και ξεκατίνιασμα, όπως προσδοκώ οτιδήποτε μας φέρνει ακόμα πιο κοντά στον πάτο, όντας οπαδός της θεωρίας πως άμα δεν τον αγγίξεις, δεν σηκώνεσαι. Και θα απογοητευτώ αν η ιστορία του «Αgora» περάσει στο ντούκου, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει μεγαλύτερος εχθρός της ψυχής και της σκέψης από την απάθεια. Σε μια χώρα που εξακολουθεί να παραληρεί μιλώντας για περασμένα μεγαλεία, μπλέκοντας τα μπούτια της μεταξύ αρχαίου ελληνισμού και ιουδαιοχριστιανικού σκυλάδικου, Πλάτωνα και αποστόλου Παύλου, θεωρητικής κληρονομιάς και υπαρκτού χρέους, εκκλησιών φτιαγμένων από μάρμαρα κατεστραμμένων αρχαίων ναών, αμορφωσιάς και μυθολογικά κατασκευασμένων κρυφών σχολειών, μεταξικού αντιφασισμού και επαναστάσεων υπό την αιγίδα της ιεράς συνόδου. Ολες οι αντιφάσεις μαζί, όλα αυτά που καμιά λογική δεν μπορεί να συνταιριάξει αγκαζέ. Ο Θεός Ηλιος και το φωτοστέφανο των αγίων, κάτω από την Ακρόπολη, να μπεκροπίνουν σε σκυλάδικο με τσολιαδάκια για τουρίστες. Σε μια χώρα που έχει εθιστεί στο μεσοβέζικο, στο συμβιβαστικό. Σόρι, κουκλίτσα μου, αλλά στη ζωή ή είσαι με τον έναν ή με τον άλλον. Δεν γίνεται να μου μιλάς για αρχαίο πνεύμα αθάνατο και μετά να κάνεις τα πατερημά σου σαν υπεύθυνη δήλωση τυφλής υποταγής σε ιδεολογικό θρησκευτικό σκαρίφημα που έφαγε τα λυσσιακά του να καταστρέψει οτιδήποτε είχε ως κάλλος αυτό το αρχαίο πνεύμα αθάνατο! Δεν γίνεται να είσαι ελεύθερος άνθρωπος, κι ακόμα περισσότερο γυναίκα και να μη βγάζεις ανεμοβλογιά όποτε ακούς διδάγματα του αποστόλου Παύλου. Δεν γίνεται να νιώθεις δέος πηγαίνοντας στην Παναγιά της Τήνου και να μη σου 'ρχεται εμετός από τα μαγαζάκια δεξιά κι αριστερά του δρόμου που οδηγεί στον ναό και εμπορεύονται τάματα και λαμπάδες και μανουάλια, με παζάρια και βοές καθαγιασμένης εμπορικής φρικαλεότητας. Πώς συνδέεται το ιερό σου, το άγιό σου, το πολύτιμό σου με όλα αυτά τα αγοραία; Πώς επιτρέπεις στα παιδιά σου να μελετάνε στο σχολείο τους το σύμπαν και τους πλανήτες, τη Βιολογία, την Ιστορία και τη Φιλοσοφία δύο ώρες μάθημα μετά τα Θρησκευτικά στα οποία διδάσκονται την εβραϊκή μυθολογία ως ιστορική πραγματικότητα και ηθικό μπούσουλα; Πώς μπορείς να είσαι υπερήφανος για την ελληνικότητα της Υπατίας και της Αλεξάνδρειας όταν οι δολοφόνοι τους, ιστορικά αποδεδειγμένα, είχαν και όνομα και ταυτότητα; Ήταν απλώς χριστιανοί;

Του Τάσου Θεοδωρόπουλου

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΚΗ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ

Ξεσφράγισαν το σφραγισμένο ιδιαίτερο δωμάτιο του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στο Παλαιό Ψυχικό και βρήκαν πάρα πολλά αντικείμενα μεγάλης χρηματικής αξίας.

Τα κατέγραψε επιτροπή την οποία αποτελούσαν δικαστικές αρχές, ο διευθυντής της αστυνομίας, ο εκπρόσωπος της εφορίας, ένας συμβολαιογράφος, ο αρχιερατικός επίτροπος Θωμάς Χρυσικός, ο πρώην αρχιερατικός επίτροπος Θωμάς Συνοδινός, ο γνωστός Βρεσθένης Θεόκλητος Κουμαριανός, και δύο διάκονοι του Χριστόδουλου.

Τα πράγματα που καταγράφηκαν βρίσκονταν τόσο στο ιδιαίτερο δωμάτιο του Χριστόδουλου όσο και στα βεστιάριά του(= ιματιοθήκες) και στο υπόλοιπο ανάκτορό του.

Μόνο τα μικροαντικείμενα τρεχούσης χρήσεως του δωματίου του ξεπερνούν σε αξία το ένα εκατομμύριο ευρώ.

Αναφέρουμε μερικά χαρακτηριστικά από τα καταγραμμένα.

•600 ζεύγη χρυσά ή αργυρά μανικετόκουμπα. .
•Απ'; αυτά τα 140 ζευγάρια έχουν διαμάντια και μερικά έχουν ζαφείρια.
•Πάνω από 100 πολύτιμα χρυσά και αργυρά στυλό και πέννες ανεκτίμητης αξίας.
•Πάρα πολλοί χρυσοί και αργυροί σταυροί ευλογίας με πολύτιμα πετράδια.Πολλές αρχαίες εικόνες.
•30.000 ευρώ και 9 χρυσές λίρες σε φάκελο για τον π. Θωμά Συνοδινό.
•Ένας μεγάλος πολυτιμότατος πολυέλαιος Baccarat αξίας 50.000.ευρώ η ανώτερη φίρμα στον κόσμο.
•Καναπέδες και πολυθρόνες του σαλονιού, των γραφείων και των δωματίων από τις δυό ακριβότερες φίρμες του κόσμου Versace και Armani.
•Μεταξωτές κουρτίνες πολυτιμότατες από τις καλλίτερες φίρμες στον κόσμο σε όλο το ανάκτορο.
•Εκατοντάδες λευκά πουκάμισα, τα περισσότερα μεταξωτά.
•Εκατοντάδες μαύρα παντελόνια πανάκριβα.
•Εκατοντάδες ζεύγη παπουτσιών όλα από τις δυο ακριβότερες φίρμες του κόσμου Sebago και Church'; s, απ'; αυτά που φορούν μόνο οι Άγγλοι πρίγκιπες, λόρδοι και άλλοι αριστοκράτες. Ο Χριστόδουλος φορούσε μόνο τέτοια παπούτσια, που το κάθε ζεύγος τιμάται πάνω από 1.000 χίλια ευρώ (Όταν ανατράπηκε ο δικτάτωρ των Φιλιππίνων Μάρκος, βρέθηκε ότι η γυναίκα του είχε 80 ζεύγη παπουτσιών, ακριβά βέβαια αλλά συνηθισμένα).
•Τρεις δεκάδες σετ με καθημερινά δεσποτικά άμφια.
•50 επίσημες και μεγαλοπρεπείς αρχιερατικές στολές αξίας κατά μέσον όρο 300.000 ευρώ η κάθε μία.
•12 στέμματα ( μίτρες ) από χρυσό και πολυτίμους λίθους αξίας κατά μέσον όρο 300.000 ευρώ το καθένα.Κυρίως έχουν διαμάντια.
•100 εγκόλπια χρυσά και γεμάτα πολύτιμους λίθους, κυρίως διαμάντια και ζαφείρια, αξίας 100.000 ευρώ το καθένα.
•200 εγκόλπιοι σταυροί ίσης αξίας και παρόμοιας διακοσμήσεως ο καθένας.
•25 ποιμαντορικές ράβδοι (πατερίτσες) χρυσές και αργυρές και ελεφάντινες (φιλντισένιες) γεμάτες πολύτιμους λίθους, κυρίως διαμάντια και ρουμπίνια, αξίας κατά μέσον όρο 100.000 ευρώ η κάθε μία.
•40 απλές αργυρές ράβδοι (βακτηρίες, μπαστούνια) με ημιπολύτιμους λίθους, αξίας 20.000 ευρώ η κάθε μία.
•Δύο υπερπολύτιμα δισκοπότηρα χρυσά, σκαλιστά έργα τέχνης, με πολύτιμους λίθους, δώρα το ένα του Βαρθολομαίου και το άλλο του πάπα Ρώμης Βενεδίκτου.
•Δεκάδες χρυσά και αργυρά κηροπήγια (δικηροτρίκηρα).
•Δεκάδες χρυσά και αργυρά επιτραπέζια κηροπήγια με πολύτιμους λίθους.
•Πολλές δεκάδες αργυροί δίσκοι σερβιρίσματος και κεράσματος.
•Δεκάδες αργυρές φρουτιέρες.
•Εκατοντάδες δωδεκάδων ποτήρια αργυρά και κρυστάλλινα υψηλής αξίας.
•Εκατοντάδες πανάκριβα αργυρά κρυστάλλινα και πορσελάνινα σερβίτσια ανυπολόγιστης αξίας.
•Εκατοντάδες δωδεκάδες πανάκριβα χρυσά και αργυρά κουταλομαχαιροπήρουνα φίρμας Christofie, που είναι η ακριβώτερη στον κόσμο.
•Εκατοντάδες πορσελάνινες δωδεκάδες πιάτων.
•Εκατοντάδες πορσελάνινες και αργυρές πιατέλες.Βαρύτιμες μεταξωτές κουρτίνες σε όλο το ανάκτορο.
•Εκατοντάδες ζεύγη μεταξωτές πιτζάμες.
•Δεκάδες μεταξωτές κλινοστρωμνές και μαξιλάρια.
•Τέσσερις ζωγραφικοί πίνακες αμύθητης αξίας που ανήκουν στο Μουσείο Μπενάκη και τους νοίκιαζε με μηνιαίο μίσθωμα που του καθενός η αξία είναι όσο τα μηνιαία μισθώματα τριών μεγάλων και πολυτελών ρετιρέ.
•Έξι γκραβούρες με πανάκριβο μηνιαίο μίσθωμα από το ίδιο Μουσείο.
•Πάρα πολλά και πανάκριβα έπιπλα από πολύτιμα ξύλα υφάσματα μέταλλα και γυαλιά, φτιαγμένα από τις 4 μεγαλύτερες και ακριβότερες φίρμες στον κόσμο.
•Τα αρχιτεκτονικά σχέδια για δύο βίλες-ανάκτορα του Χριστοδούλου, για να ξεκουράζεται, που θα κτίζονταν σε τεράστια οικόπεδά του πανύψηλης αξίας, ένα στην Ερμιονίδα και ένα στον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο σε πανέμορφες τοποθεσίες.
•Ένα τεράστιο ποσό (πολλά εκατομμύρια ευρώ), για να κτιστεί ειδικό μουσείο με την επωνυμία «Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος», για να φυλάγονται και να εκτίθενται εκεί σε κοινή θέα οι στολές, οι μίτρες, οι πατερίτσες, και όλα τα λειτουργικά και μη λειτουργικά κοσμήματα και σκεύη του Χριστόδουλου στους αιώνες των αιώνων, μαζί και με τα έξοδα συντηρήσεως τόσο του μουσείου όσο και των εκθεμάτων, και με τους μισθούς των υπαλλήλων του μουσείου
(Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνός Σεπτεμβρίου 2008.

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΛΛΑΣ

Όπως ξέρομε εμείς οι Έλληνες διαπρέψαμε
στον πολιτισμό τον οποίο διαδώσαμε σ'όλον
τον κόσμο.
Ωραία! Αυτά έγιναν κάποτε...
Στον τομέα της κλασσικής μουσικής, όμως
δεν υπάρχει η παρουσία μας
Στο μεσαίωνα, στην αναγέννηση στην μπαρόκ,
στην κλασσική, στη ρομαντική και στη σύγχρονη
εποχή είμαστε απόντες με μηδενική προσφορά
στην παγκόσμια μουσική σκηνή.
Από τον Περοτέν μέχρι τον Ραχμάνινοφ κι ανάμεσα
στον Μπαχ, Μότσαρτ, Μπετόβεν, Σούμαν, Λιστ
Παγκανίνι, Ροσίνι, Μπερλιόζ, Βιβάλντι, Σοπέν
Βάγκνερ και λοιπούς και τα αριστουργήματά τους
εμείς το μόνο που έχομε προσφέρει είναι οι διάφοροι
βυζαντινοί αμανέδες...
Ευτυχώς που υπήρξε ένας Σκαλκώτας για να μας
ξελασπώσει λίγο μουσικά!

ΚΟΡΑΗΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

«Ω ταλαίπωρος Ελλάς, δεν ανεστήθης εκ του τάφου, απλώς ήλλαξες τάφον, απ’ τον Τουρκικόν εις τον Χριστιανικόν». Τα λόγια του μεγάλου Έλληνα Διαφωτιστή Αδαμαντίου Κοραή θα ηχούν για πάντα στ’ αυτιά μας και θα μας δείχνουν το μέγεθος της πολιτιστικής μας καταδίκης και της εθνικής μας τραγωδίας, που εκτυλίσσεται χωρίς διακοπή έως σήμερα.



Δεν πρέπει να ξεχνάμε τις πομφόλυγες δηλώσεις του αρχιεπισκόπου κ. Χριστόδουλου στον Τύπο λίγο πριν τον θάνατό του: «Ήρωές μας δεν είναι οι αρχαίοι ήρωες και φιλόσοφοι ούτε οι αγωνιστές του ’21, ήρωές μας είναι οι μάρτυρες και οι άγιοι της Ορθοδοξίας, που πέθαναν για την πίστη τους», εννοώντας βεβαίως αυτούς που πέθαναν για τα συμφέροντα (οικονομικά και εξουσιαστικά) της Ορθοδοξίας και όχι για την Ελλάδα.

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

ΜΑΘΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΥΛΟ ΣΑΣ


Μάθετε τα πάντα για τους σκύλους

"Ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου! Κάθε δυνατή όμως φιλία στηρίζεται στην επικοινωνία, γι' αυτό θα πρέπει να μάθετε να επικοινωνείτε μαζί του.

Οι σκύλοι όταν θέλουν να εκφράσουν μια ανάγκη τους ή ένα συναίσθημα τους βγάζουν διαφορετικούς ήχους και παίρνουν διαφορετικές εκφράσεις στο πρόσωπο τους και στάσεις στο σώμα τους.

Μάθετε λοιπόν τι θέλει το φιλαράκι σας, αποκρυπτογραφώντας τις...


αντιδράσεις του.

Αναγνωρίστε την στάση. Ο τρόπος με τον οποίον ένας σκύλος τοποθετεί το σώμα του σημαίνει διαφορετικά πράγματα.

Γέρνει προς τα εμπρός ή είναι άκαμπτος: Δηλώνει επιθετική στάση σε απάντηση απειλής ή ως πρόκληση.

Έντονος βηματισμός: Είναι νευρικός ή διεγερμένος, διακατέχεται από έλλειψη άσκησης ή ανία.

Ζαρώνει ελαφρά: Νευρικός ή ανασφαλής.

Ζαρώνει έντονα: Πολύ φοβισμένος ή επισφαλής.

Εκθέτει την κοιλιά του: Δείχνει σεβασμό σε εσάς (τρίψτε του την κοιλιά για να επιβραβεύσετε και να ενισχύσετε την συμπεριφορά του).

Παγώνει επιτόπου ενώ έκανε κάτι: Αυτό δείχνει ότι δε νιώθει ασφάλεια ή ότι είναι έτοιμος να επιτεθεί ή ότι θέλει να μείνει μόνος του για να συνεχίσει αυτό που κάνει.

Αγριεύει πολύ: Νιώθει ότι απειλείται.

Στραμμένος προς το μέρος σας με τη μούρη και το στήθος στο πάτωμα και προτεταμένα τα οπίσθια και την ουρά: Θέλει να παίξετε.

Δώστε προσοχή στις χειρονομίες. Θα πρέπει να μπορείτε να ερμηνεύσετε κάποιες χειρονομίες του ζώου σας.

Τεντώνει το ένα πόδι: Αβεβαιότητα.

Αγγίζει με το πόδι του το πίσω μέρος του λαιμού ενός άλλου σκύλου: Δεσπόζουσα χειρονομία.

Αγγίζει με το πόδι το κεφάλι του: Κάτι θέλει, κάτι αναζητά, αναζητά προσοχή.

Γέρνει το κεφάλι του προς τη μια μεριά: Κάτι προσπαθεί να ακούσει.

Κουνάει το κεφάλι και τους ώμους: Σήμα τέλους μιας δραστηριότητας ή το τέλος μιας αναμενόμενης απειλής.

Κοιτάξτε την ουρά. Και η θέση και η κίνηση μπορούν να αποκαλύψουν πολλά.

Αργή και χαλαρή κίνηση: Είναι σε χαλαρή διάθεση και αναμένει σήματα συναγερμού και απειλής.

Χαμηλά και συνήθως με αργή κίνηση: Βρίσκεται σε σύγχυση και ζητά μια εξήγηση, διερευνά κάτι, δε νιώθει απειλή.

Όρθια και την κουνά ελαφρά: Πρόκληση, δεσπόζουσα συμπεριφορά.

Σε χαμηλή θέση και γρήγορο κούνημα: Δείχνει ότι είναι υπάκουος.

Ελαφρώς χαμηλωμένη και σταθερή: Σε κατάσταση συναγερμού, παρακολουθεί.

Ίσια: Δείχνει αυτοπεποίθηση.

Σε χαμηλή θέση και χαλαρή: Η διάθεσή του είναι χαλαρή, άνετη και νιώθει ασφάλεια.

Σε χαμηλή θέση και την κουνάει ελαφρά: Δεν αισθάνεται καλά, είναι λυπημένος.

Παρακολουθήστε τη θέση των αυτιών.

Τεντωμένα ψηλά: Κάτι ακούει, είναι περίεργος και κάτι πρόκειται να κάνει.

Επίπεδα στο κεφάλι: Φόβος, απειλή.

Προς τα πίσω όχι όμως επίπεδα: Δυσαρέσκεια ή αβεβαιότητα.

Αποκρυπτογραφήστε το βλέμμα.

Ορθάνοιχτα μάτια: Συναγερμό, παιχνιδιάρικη διάθεση ή ετοιμότητα.

Κοιτάζει επίμονα: Πρόκληση, δεσπόζουσα συμπεριφορά.

Αποφεύγει να σας κοιτάξει στα μάτια: Δείχνει υπακοή.

Ανοιγοκλείνει τα μάτια: Παιχνιδιάρικη διάθεση.

Μισάνοιχτα: Επιθετική συμπεριφορά, είναι έτοιμος για επίθεση.

Δείτε το πρόσωπό του: Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι οι σκύλοι έχουν συγκεκριμένες εκφράσεις.

Χαμόγελο: Χαλαρός και ευτυχισμένος (μπορεί να θυμίζει την γκριμάτσα που κάνει όταν γρυλίζει, όμως το σώμα του είναι πολύ πιο χαλαρό).

Χασμουρητό: Αποδοκιμασία, ήπια απροθυμία, δε θέλει να κάνει κάτι ή μπορεί να αποτελεί ήπια αντίδραση στο στρες.

Στόμα τεντωμένο προς τα πίσω, κλειστό ή μόλις που ανοίγει: Πολύ φοβισμένος, αγχωμένος ή μπορεί να πονάει.

Στόμα τεντωμένο προς τα πίσω και ανοιχτό: Δείχνει υπακοή.

Δείχνει τα δόντια του: Προειδοποίηση, προστατεύει την περιοχή του.

Χείλη σουφρωμένα, δείχνει τα δόντια του, σουφρωμένη μουσούδα: Γρυλίζει, είναι οργισμένος, θυμωμένος και σε ετοιμότητα για την καταπολέμηση μιας απειλής.

Aκούστε τη φωνή του: Ένα γάβγισμα για πολλούς από εμάς είναι ένα γάβγισμα. Και όμως η φωνή ή ο τρόπος που γαβγίζει ο σκύλος σας υποδηλώνουν κάτι διαφορετικό.

Ζωηρό, δυνατό και ταχύ γάβγισμα: Εδαφική κυριαρχία.

Λαρυγγικό, κοφτό και συχνό γάβγισμα: Προειδοποίηση για δυνητικό κίνδυνο.

Σύντομο γάβγισμα: Χαιρετισμός.

Υψηλού τόνου γαβγίσμα: Παιχνιδιάρικη διάθεση.

Δυνατό και απότομο γάβγισμα: Πόνος.

Μάθετε να ξεχωρίζετε τα γρυλίσματα.

Χαμηλό και ήσυχο: Υποχώρηση.

Χαμηλό γρύλισμα με σύντομο γαύγισμα: Απαντά σε μια απειλή.

Μέτριο γρύλισμα που οδηγεί σε σύντομο γάβγισμα: Νευρικός ή επιθετικός.

Χαμηλό γρύλισμα σαν μουρμούρισμα: Ικανοποίηση.

Χαμηλό διαρκές γρύλισμα ή γουφ: Άγχος, εντοπισμός υπόπτων.

Μάθετε να ξεχωρίζετε το ούρλιασμα του.

Μακρύ και διαρκές: Μοναξιά.

Μάθετε τα πάντα για τους σκύλους

"Ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου! Κάθε δυνατή όμως φιλία στηρίζεται στην επικοινωνία, γι' αυτό θα πρέπει να μάθετε να επικοινωνείτε μαζί του.

Οι σκύλοι όταν θέλουν να εκφράσουν μια ανάγκη τους ή ένα συναίσθημα τους βγάζουν διαφορετικούς ήχους και παίρνουν διαφορετικές εκφράσεις στο πρόσωπο τους και στάσεις στο σώμα τους.

Μάθετε λοιπόν τι θέλει το φιλαράκι σας, αποκρυπτογραφώντας τις...


αντιδράσεις του.

Αναγνωρίστε την στάση. Ο τρόπος με τον οποίον ένας σκύλος τοποθετεί το σώμα του σημαίνει διαφορετικά πράγματα.

Γέρνει προς τα εμπρός ή είναι άκαμπτος: Δηλώνει επιθετική στάση σε απάντηση απειλής ή ως πρόκληση.

Έντονος βηματισμός: Είναι νευρικός ή διεγερμένος, διακατέχεται από έλλειψη άσκησης ή ανία.

Ζαρώνει ελαφρά: Νευρικός ή ανασφαλής.

Ζαρώνει έντονα: Πολύ φοβισμένος ή επισφαλής.

Εκθέτει την κοιλιά του: Δείχνει σεβασμό σε εσάς (τρίψτε του την κοιλιά για να επιβραβεύσετε και να ενισχύσετε την συμπεριφορά του).

Παγώνει επιτόπου ενώ έκανε κάτι: Αυτό δείχνει ότι δε νιώθει ασφάλεια ή ότι είναι έτοιμος να επιτεθεί ή ότι θέλει να μείνει μόνος του για να συνεχίσει αυτό που κάνει.

Αγριεύει πολύ: Νιώθει ότι απειλείται.

Στραμμένος προς το μέρος σας με τη μούρη και το στήθος στο πάτωμα και προτεταμένα τα οπίσθια και την ουρά: Θέλει να παίξετε.

Δώστε προσοχή στις χειρονομίες. Θα πρέπει να μπορείτε να ερμηνεύσετε κάποιες χειρονομίες του ζώου σας.

Τεντώνει το ένα πόδι: Αβεβαιότητα.

Αγγίζει με το πόδι του το πίσω μέρος του λαιμού ενός άλλου σκύλου: Δεσπόζουσα χειρονομία.

Αγγίζει με το πόδι το κεφάλι του: Κάτι θέλει, κάτι αναζητά, αναζητά προσοχή.

Γέρνει το κεφάλι του προς τη μια μεριά: Κάτι προσπαθεί να ακούσει.

Κουνάει το κεφάλι και τους ώμους: Σήμα τέλους μιας δραστηριότητας ή το τέλος μιας αναμενόμενης απειλής.

Κοιτάξτε την ουρά. Και η θέση και η κίνηση μπορούν να αποκαλύψουν πολλά.

Αργή και χαλαρή κίνηση: Είναι σε χαλαρή διάθεση και αναμένει σήματα συναγερμού και απειλής.

Χαμηλά και συνήθως με αργή κίνηση: Βρίσκεται σε σύγχυση και ζητά μια εξήγηση, διερευνά κάτι, δε νιώθει απειλή.

Όρθια και την κουνά ελαφρά: Πρόκληση, δεσπόζουσα συμπεριφορά.

Σε χαμηλή θέση και γρήγορο κούνημα: Δείχνει ότι είναι υπάκουος.

Ελαφρώς χαμηλωμένη και σταθερή: Σε κατάσταση συναγερμού, παρακολουθεί.

Ίσια: Δείχνει αυτοπεποίθηση.

Σε χαμηλή θέση και χαλαρή: Η διάθεσή του είναι χαλαρή, άνετη και νιώθει ασφάλεια.

Σε χαμηλή θέση και την κουνάει ελαφρά: Δεν αισθάνεται καλά, είναι λυπημένος.

Παρακολουθήστε τη θέση των αυτιών.

Τεντωμένα ψηλά: Κάτι ακούει, είναι περίεργος και κάτι πρόκειται να κάνει.

Επίπεδα στο κεφάλι: Φόβος, απειλή.

Προς τα πίσω όχι όμως επίπεδα: Δυσαρέσκεια ή αβεβαιότητα.

Αποκρυπτογραφήστε το βλέμμα.

Ορθάνοιχτα μάτια: Συναγερμό, παιχνιδιάρικη διάθεση ή ετοιμότητα.

Κοιτάζει επίμονα: Πρόκληση, δεσπόζουσα συμπεριφορά.

Αποφεύγει να σας κοιτάξει στα μάτια: Δείχνει υπακοή.

Ανοιγοκλείνει τα μάτια: Παιχνιδιάρικη διάθεση.

Μισάνοιχτα: Επιθετική συμπεριφορά, είναι έτοιμος για επίθεση.

Δείτε το πρόσωπό του: Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι οι σκύλοι έχουν συγκεκριμένες εκφράσεις.

Χαμόγελο: Χαλαρός και ευτυχισμένος (μπορεί να θυμίζει την γκριμάτσα που κάνει όταν γρυλίζει, όμως το σώμα του είναι πολύ πιο χαλαρό).

Χασμουρητό: Αποδοκιμασία, ήπια απροθυμία, δε θέλει να κάνει κάτι ή μπορεί να αποτελεί ήπια αντίδραση στο στρες.

Στόμα τεντωμένο προς τα πίσω, κλειστό ή μόλις που ανοίγει: Πολύ φοβισμένος, αγχωμένος ή μπορεί να πονάει.

Στόμα τεντωμένο προς τα πίσω και ανοιχτό: Δείχνει υπακοή.

Δείχνει τα δόντια του: Προειδοποίηση, προστατεύει την περιοχή του.

Χείλη σουφρωμένα, δείχνει τα δόντια του, σουφρωμένη μουσούδα: Γρυλίζει, είναι οργισμένος, θυμωμένος και σε ετοιμότητα για την καταπολέμηση μιας απειλής.

Aκούστε τη φωνή του: Ένα γάβγισμα για πολλούς από εμάς είναι ένα γάβγισμα. Και όμως η φωνή ή ο τρόπος που γαβγίζει ο σκύλος σας υποδηλώνουν κάτι διαφορετικό.

Ζωηρό, δυνατό και ταχύ γάβγισμα: Εδαφική κυριαρχία.

Λαρυγγικό, κοφτό και συχνό γάβγισμα: Προειδοποίηση για δυνητικό κίνδυνο.

Σύντομο γάβγισμα: Χαιρετισμός.

Υψηλού τόνου γαβγίσμα: Παιχνιδιάρικη διάθεση.

Δυνατό και απότομο γάβγισμα: Πόνος.

Μάθετε να ξεχωρίζετε τα γρυλίσματα.

Χαμηλό και ήσυχο: Υποχώρηση.

Χαμηλό γρύλισμα με σύντομο γαύγισμα: Απαντά σε μια απειλή.

Μέτριο γρύλισμα που οδηγεί σε σύντομο γάβγισμα: Νευρικός ή επιθετικός.

Χαμηλό γρύλισμα σαν μουρμούρισμα: Ικανοποίηση.

Χαμηλό διαρκές γρύλισμα ή γουφ: Άγχος, εντοπισμός υπόπτων.

Μάθετε να ξεχωρίζετε το ούρλιασμα του.

Μακρύ και διαρκές: Μοναξιά.

Σύντομο με έντονο βηματισμό: Ευτυχία, ενθουσιασμός.

Σαν σειρήνα: Απάντηση σε άλλο ούρλιασμα ή σε διαρκή θόρυβο.

Πηγή: postokano.gr

Σύντομο με έντονο βηματισμό: Ευτυχία, ενθουσιασμός.

Σαν σειρήνα: Απάντηση σε άλλο ούρλιασμα ή σε διαρκή θόρυβο.

Πηγή: postokano.gr